The Pervert?s Guide to Cinema

Genre: | Duur: 2u30 | Release: 1 Januari 2006 | Land: Nederland, Groot-Brittannië | Regie: Sophie Fiennes | Cast:

Verfilmde lezingen zijn in de mode. Zelfbenoemd former future president of the United States Al Gore schopte het met An Inconvenient Truth, zijn bombastische maar interessante en effectieve slideshow over het klimaat, zelfs meer dan terecht tot op het festival van Cannes.



Docville 2006 biedt dan weer de razend interessante uiteenzetting van een academische superheld: Slavoj Zizek, bejubeld cultuurfilosoof, socioloog, psycholoog and what not. In The Pervert?s Guide to Cinema zet de Sloveen verder wat hij begon met zijn studie ?Looking Awry: An Introduction to Lacan through Popular Culture" (1991). Cinema door psychoanalytische bril dus, gelardeerd met fragmenten uit meer dan veertig films en speciaal focusend op Hitchcock en Lynch. Zizek legt uit wat de rol is van Mr. Eddy in Lost Highway, of hoe de drie verdiepingen van Norman Bates? huis in Psycho fysieke representaties zijn van Id, Ego en Superego.



Geniale vondst van de filmmakers: de steeds van outfit wisselende Zizek doet zijn zeg vanop de (soms nagebouwde) sets van de prenten waarover hij het heeft. Hij buigt voorover in de kamer waar Neo kiest tussen een blauwe en rode pil en priemt met zijn ogen vanop Dorothy Valens? sofa uit Blue Velvet. Extra entertainend is het Engels van de professor. Als hij het over Darth Vader heeft, dan klinkt dat als dark waiter. Zeker als de excentrieke leermeester zich af en toe een persoonlijke terzijde permitteert, is dat hilarisch (?I think that flowers should be forbidden for children?).



Uitleg door grote geesten vergt soms wat concentratie en ook deze lezing gaat soms in sneltreinvaart, maar de theorieën blijven bevattelijk. Hoe kun je trouwens niét gefascineerd zijn als Zizek het heeft over organs without bodies, the impotence of male fantasizing of de noodzaak om -vrij vertaald- de beangstigende dimensie van de menselijke stem te domesticeren? Zizeks kijk blijft intrigerend en verhelderend, ook al wordt jouw denkkader niet gevormd door vagina dentata?s en driedelingen van het onderbewuste. Zijn ideeën over ?en de beelden uit- Alien, Fight Club, In the Cut, La Pianiste maar ook Tarkovski, Kieslowski en Chaplin maken dit een essentiële en bijzonder entertainende documentaire.