Paycheck

In een niet zo verre toekomst leent computertalent Michael Jennings zijn ingenieursskills uit aan hightech bedrijven die op grote schaal spionage plegen. Om schandalen te voorkomen maakt het deel uit van Jennings' contracten dat zijn geheugen gewist wordt na de realisatie van elke opdracht. Dit gebeurt met een soort laser die zgn.'markers' in de hersenen kapot schiet. Dat zijn hersenpan hierbij wordt opgewarmd tot een levensgevaarlijke temperatuur en dat hij bij gebrek aan herinneringen geen eigen leven heeft, weegt voor de man niet op tegen de enorme sommen geld die hij ermee binnenrijft. Wanneer een voorstel voor een nieuwe opdracht binnenkomt blijkt het echter niet om de normale drie maanden te gaan (de maximumduur om het geheugen te kunnen wissen) maar over drie jaar. Met een nieuwe, nog onbekende injectietechniek zou dit mogelijk zijn. For a few brain cells more.

Twee injecties en drie jaar later wil Jennings zijn paycheck gaan ophalen maar krijgt te horen dat hij zijn loonbriefje -waaronder aandelen die ondertussen een slordige 92 miljoen dollar waard zijn- heeft laten inwisselen voor een envelop waarin een aantal vreemde, op het eerste zicht nutteloze objecten zitten. Wanneer hij kort daarna opgepakt wordt door de FBI en ontdekt dat zijn vroegere partner Rethrick hem naar het leven staat, wordt duidelijk dat elk van de 19 items in de envelop daar met een specifieke bedoeling zitten. Met de hulp van de bevallige biologe Rachel (Thurman), met wie hij in die drie jaar een relatie opgebouwd heeft, ontdekt Michael aan welke gruwelijke opdracht hij meegewerkt heeft. Samen zetten ze alles op het spel om de vreselijke constructie te vernietigen.

Daarna trotseren Affleck en Thurman samen dit en dat gevaar, maken een wilde rit op een motor, beleven spannende momenten in de metro, ontwijken hier en daar een kogel om uiteindelijk Rachel's hele levenswerk aan gruzelementen te blazen in de obligate mega-explosie die het einde van de film aankondigt. Hoewel regisseur John Woo altijd garant staat voor goeie actie, is Paycheck net iets te smooth afgehandeld, te afgelikt om het hart ook maar één slag sneller te doen slaan. Bovendien zijn de karakters totaal inhoudsloos en leveren Ben Affleck en Uma Thurman als koppel zowat evenveel vuur op als Tom en Minnie uit Sesamstraat.

Nochtans bieden de verhalen van Philip K. Dick, waarop ook Blade Runner, Total Recall en Minority Report gebaseerd zijn, krachtige en vooral dystopische blikken op de toekomst. Maar het angstaanjagende idee dat iemand zijn hele bestaan in dienst stelt van geld en de complexiteit rond het thema van toekomstvoorspelling wordt in Paycheck bijna als een vanzelfsprekende bijkomstigheid behandeld. Alle scherpe, maatschappijkritische kantjes van Dick's verhalen verdwijnen in het niets in ruil voor de zoveelste futuristisch ogende actiethriller.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de