Paterson

Genre: Komedie | Duur: 1u53 | 2016 | Release: 7 December 2016 | Land: VS | Regie: Jim Jarmusch | Cast: Adam Driver, Golshifteh Farahani

Het onopvallende opvallend maken, lijkt haast de opzet van deze warme ode aan het alledaagse.  Jim Jarmusch volgt in Paterson een week lang de wedervaren van een onopmerkelijke man, maar wijst ons intussen op de schoonheid van de eenvoud van alles om hem heen.

Adam Driver is heerlijk als Paterson, een schijnbaar doodgewone buschauffeur die zichtbaar tevreden is met zijn routineuze, afgebakende leven. De prikkels die zijn omgeving biedt – waaronder een onvoorspelbare vrouw met een voorliefde voor zwart-witpatronen en onmogelijke dromen – verwerkt hij in gedichten, korte reflecties over de dingen om hem heen. Jarmusch neemt de wereld waar door de ogen van deze bedaarde protagonist en zoomt daarbij in op de details die er toe doen.

Het stadje waarin alles zich afspeelt – eveneens Paterson genoemd – is misschien iets te idyllisch om onszelf met dezelfde blik van verwondering naar de wereld om ons heen te laten kijken, je raakt als kijker niettemin lichtjes bedwelmd door de kijk van Jarmusch. Paterson lijkt zich in een soort rustgevende tijdloosheid af te spelen, waardoor het bekijken van dit sympathieke filmpje weldadig aanvoelt. 

Jarmusch heeft nochtans geen compromis gesloten. Paterson mag beslist veel minder hermetisch zijn dan zijn vorige prent (The Limits of Control), zonder toegevingen te doen wordt duidelijk een veel groter publiek pleziert. Er zijn enerzijds de charmante humor en de aparte personages – onderschat de jaloerse hond Marvin niet! - , maar anderzijds ook de soms filosofisch getinte bespiegelingen en artistieke referenties die de plot subtiel verrijken. Daarnaast zoekt de camera fijntjes naar dingen die er schijnbaar niet toe doen en hypnotiseert de  soundtrack ons. 

Met Paterson looft Jarmusch het banale maar ook het inventieve. Moedigt hij ons aan zelf een Paterson te zijn in een wereld waarin het artistieke en poëtische vaak ontbreken of verborgen blijven. Kijk je nadien zelfs niet even met een andere bril naar je omgeving, dan heb je op zijn minst een te koesteren filmervaring achter de rug.