Pas de Deux

De band tussen tweelingen is een fascinerend thema dat nog interessanter wordt als een van de twee broers of zussen overleden is. Anna Van De Wee maakt van Pas de Deux een zeer persoonlijke zoektocht naar de weerslag op haar leven van het feit dat ze haar tweelingbroer Dirk verloor.

Van Der Wee neemt in eerste instantie haar eigen leven onder de loep. Deel van een tweeling zijn blijkt tot effect te hebben dat je eigenlijk nooit alleen bent. De tweeling als oerkoppel heeft ook zijn effect op relaties. De cineaste bezoekt haar ex-mannen, die zich uitspreken over de plaats van Dirk in hun relatie met Anna.

Dat je als kijker meegenomen wordt op deze intieme reis, roept een zekere schroom op. Wie is deze vrouw en willen we dit eigenlijk wel allemaal weten? Van Der Wee kreeg door het maken van deze film wellicht haar identiteit als tweeling terug, de vraag rijst toch wat wij daarmee te maken hebben. De schoolse en naïef klinkende voice-over versterkt de indruk dat je iets bekijkt en beluistert dat eigenlijk niet voor jou bestemd is. Wat dienen we aan te vangen met deze informatie?

De documentaire wordt aangevuld met heel nietszeggende en veel te willekeurige interviews met enkele tweelingen van over de wereld. De link met Van Der Wee's relaas is vaag. De aanvullingen van deskundigen hebben meer zin en ook de getuigenissen van andere tweelingen die hun wederhelft verloren dragen bij aan een context. Wanneer Van Der Wee in een Afrikaans ritueel haar ziel herstelt en deze film uiteindelijk het verslag van een therapeutische onderneming blijkt, besluit je dat we daar niet per se getuige van hoefden te zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de