Paranormal Activity 2

Het is de normaalste zaak dat na een topper meteen enkele nietszeggende sequels volgen, zeker in het horrorgenre. Na het onverwacht succesvolle Paranormal Activity kon een vervolg dus niet uitblijven. Dit spotgoedkope en kleine spookverhaal gaat verder. Het budget wordt opgeblazen, de publiciteit blijft dezelfde. Men belooft ons opnieuw de engste film ooit gemaakt.

Nadat een doordeweeks gezinnetje opgeschrikt wordt door een inbraak, wordt een hoogtechnologisch camerasysteem geïnstalleerd. Elke beweging wordt daardoor automatisch vastgelegd. Handig in gebruik wanneer je met enkele boze geesten zit. Na enkele vreemde gebeurtenissen beslist de familie om de beelden te bekijken en merken ze dat ze met een serieus probleem zitten.

Wat je als kijker voorgeschoteld krijgt, zijn niet meteen de gruwelijkste of spannendste beelden uit de filmgeschiedenis. Op enkele zeer goede schrikmomenten na en een degelijke sfeer, mist de film zijn doel volledig. Het verhaal uit de vorige film wordt opnieuw opgenomen.Tod Williams probeert de vorige verhaallijn als een prequel te verantwoorden. Verwacht dus geen creatieve boost die het horrorgenre zal vernieuwen, wel alle elementen uit de eerste film: found footage, aangevuld met een kelder, hond en kinderen. Het aspect van de demonische krachten die iemand willen controleren wordt hier meer uitgewerkt, maar toch niet volledig benut.

De film start alleszins veelbelovend. Spanning en toon worden mooi opgebouwd. Halverwege slaat de film echter volledig om en voelt de regisseur plots de nood om alles te gaan verklaren. Hij betrekt de eerste film te veel in de plot en alles moet worden rechtgehouden door simpele tussentitels. Helemaal fout loopt het tegen het einde, wanneer er te snel een verrassende twist toegevoegd wordt. In die laatste minuten krijg je als kijker zoveel onnodige informatie te verwerken dat je al lang zelf niet meer in spoken gaat geloven.

Steffen Bogaerts Helemaal (niet) akkoord? Lees de