Out of Nature

Genre: Drama | Duur: 1u30 | 2014 | Release: 0 - | Land: Noorwegen | Regie: Ole Giæver | Cast: Ole Giæver

Dertiger Martin trekt een weekendje de natuur in. Terwijl we hem doorheen oogstrelende Noorse landschappen zien rennen, al dan niet zonder broek, mogen we luisteren naar een monologue intérieur. Die is nu weer bitter of obsceen, dan weer spitant, existentieel of banaal. Martin stelt zijn leven in vraag en dat zorgt best voor herkenning.

Regisseur, scenarist en hoofdrolspeler Ole Giaever exploreert zijn impulsieve personage tot op het bot maar houdt het luchtig. We krijgen alles te zien en komen alles te weten van Martin. Out of Nature zoemt zo in op actuele thema’s. Zien moderne mannen zien hun oerinstincten niet teruggedwongen worden, vrijheid en libido ingeperkt door luiers en een nine-to-five-job? Is het leven alles welbeschouwd niet ongelooflijk saai?

Martin wil misschien wel alles achter zich laten. De tijd voor zichzelf hebben. Niets moeten toegeven. Bier drinken en masturberen. Vrijen met anderen. Toch zoekt Out of Nature het cynisme niet op. Martin wil zich ook inspannen voor zijn huwelijk en koestert zijn zoontje. Maar een man is meer dan een partner of een vader. Wie zijn we als niemand kijkt?

Giaever draagt de film op indrukwekkende wijze. Volkomen ongeremd en zonder onze sympathie te zoeken, creëert hij een eerlijk, complex personage: kwetsbaar maar ook egoïstisch. Geaard maar ook geneigd te zweven. Menselijk alleszins, al is soms ook dat veelgevraagd. Gewoon deel van de natuur worden zou misschien een oplossing zijn? 

De charismatische blonde Noor heeft zichzelf uitstekend gecast. We zien een mannelijke figuur, maar geen macho. Een goed uitziende vent, maar geen model. Sportief, maar geen atleet. Jeugdig maar niet jong. Out of Nature kan zeker een breed publiek aanspreken, al lijkt ons dit vooral een geweldige aanleiding om al die mannen eens tot bezinning te brengen die hun bakfiets meer zien dan hun bierbak, of aan zichzelf niet kunnen toegeven dat ze door de rondborstige buurvrouw wel eens flink willen afgezogen worden.

Martin doet uiteindelijk immers iets heel eenvoudig maar cruciaal; hij staat zichzelf toe alleen te zijn met zijn gedachten. Die zijn niet altijd even gezellig, ze maken van hem wel wie hij is. Dat je daar anderhalf uur lekker wegkijkende cinema - voyeuristisch in a  good way - van kan maken, is knap, al doet de prent finaal gezien wel wat navelstaarderig aan.