Osveta

Genre: Drama | Duur: 1u43 | Release: 1 Januari 1900 | Land: | Regie: Jan Hintjens | Cast: Ljupco Todorovski, Refet Abazi, Rik van Uffelen, Anne Esche

Voor regisseur Jan Hintjens is het zijn eerste langspeelfilm. En voor iedereen die zich al meteen afvraagt of de regisseur familie is van Arno. Inderdaad uw observatie was correct. Wie meer details wil moet Arno maar een keer aanspreken, je loopt hem altijd wel tegen het lijf ergens in Brussel. Terug naar de film nu. Osveta vertelt eigenlijk twee verhalen. Enerzijds is er het verhaal van de vriendschap tussen Mitré Najdovski en de Turk Osman Karahasan. Een moeilijke vriendschap gezien de haat die er in Macedonië heerst tegenover Turken. De andere verhaallijn is die van de liefde tussen Els en de Turk Orchan Maar er is meer aan de hand dan enkel en alleen liefde. Orchan is met bloedige bedoelingen naar België gekomen.

Osveta heeft dus twee verhaallijnen die langzaam naar elkaar toevloeien. Wat het sterke punt van de film moet zijn is jammer genoeg ook het zwakke punt. De narratieve structuur is ingewikkeld. De toeschouwer probeert het verband tussen beiden verhalen te zoeken. Daardoor raak je de draad meermaals kwijt. Iets meer duidelijkheid in het begin van het verhaal zou een goede hulp geweest zijn.

Verder valt er niet veel kritiek te geven op de film. De fotografie is sober maar Hintjens maakt perfect gebruik van de geweldige landschappen. Alles straalt een zekere eenvoud uit. Dit is het bewijs dat je ook met een traag en moeilijker verhaal een publiek kunt blijven boeien. Dan is er nog het actuele thema. Osveta praat over de ethnische verschillen in de smeltkroes Macedonië. Tot op vandaag kunnen de verschillende volkeren er elkaars bloed drinken. Hintjens giet deze problematiek op een interessante manier in de film.

Hintjens maakt een interessant debuut. Het is enkel jammer dat de structuur van de film soms te moeilijk is. Osveta zal het moeilijk hebben om het doorsnee publiek te bereiken. Ten slotte nog dit. Deze film is een co-productie tussen Vlaanderen en Macedonië. De Vlaamse Gemeenschap investeerde een aanzienlijk bedrag in de film. Daardoor is de film niet alleen een cultuurproduct geworden maar ook een toenaderings poging tussen beide landen. De Vlaamse Gemeenschap laat zien dat ze zeker interesse hebben in de Vlaamse film. Het is jammer dat de Vlaamse overheid dit soort initiatieven niet meer kan nemen. Hopelijk staat het vernieuwde Filmfonds Vlaanderen snel op poten. En hopelijk komt iedereen zijn beloftes dit keer wel na.