Morgan

Als je vader Ridley Scott is en je wil zelf regisseur worden, zijn die te vullen schoenen wel erg groot. Jake Scott debuteert met Morgan niet onaardig maar een uniek visuele of narratieve toon heeft hij beslist nog niet gevonden en thematisch valt zijn film helaas in het niets bij het superieure Ex Machina.

Kate Mara speelt een bedrijfsadviseur die naar een afgelegen, geheim onderzoekscentrum wordt gestuurd waar een project uit de hand dreigt te lopen. Men heeft er een hybride organisme gecreëerd met synthetisch DNA in de hoop een perfecte mens te scheppen. Het wetenschappelijke team heeft zich echter in die mate aan Morgan gehecht dat ze blind zijn voor de gevolgen van haar onberekenbaarheid.

Met heel trefzekere maar conventionele beelden ontvouwt Morgan zich als een solide maar wat onopmerkelijke actiethriller zonder veel persoonlijkheid. De plot is wat eentonig, de personages niet bijster interessant en de uitwerking van de actie te Hollywoodiaans. De fotografie en score zijn echter prima en dragen bij tot een vereist minimum aan suspens, al is de sfeer weinig verrassend.

Solide en degelijk debuut dat wat persoonlijkheid mist.

Ook de acteurs zijn niet slecht, al vraag je je af wat Jennifer Jason Leigh in een drietal onbetekenende scenes doet – ze werd vast gecast voor The Hateful Eight haar weer op de kaart zette. Anya Taylor Joy – de revelatie uit The VVitch – is even koel als kwetsbaar als het titelpersonage terwijl Mara overtuigt in de hoofdrol. Rose Leslie (Game of Thrones) lijkt dan weer wel erg jong om geloofwaardig een gedragspsychologe bij zo'n onderneming te spelen.

Scott heeft niet veel lessen meer nodig als het op de technische kant van cinema aankomt, maar zijn scenario mist diepgang en hier en daar wat coherentie - met het tijdsverloop van de nachtscène loopt het duidelijk mis, b.v. Het tekort aan inspiratie, verbeelding en visuele flair verhinderen dus dat we Morgan echt een doorbraak kunnen noemen, al hebben we ons niet verveeld.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de