Monos

Genre: Thriller | Duur: 1u42 | 2019 | Release: 19 Oktober 2019 | Land: Colombia | Regie: Alejandro Landes | Cast: Sofia Buenaventura, Moises Arias, Julianne Nicholson

Wie met wie en waar precies in oorlog is, komen we in het fascinerende Monos nooit te weten. Het is ook maar de vraag of de kleine groep jongeren die in een door mist omgeven hooggebergte een militaire opleiding krijgt, zelf weet door wie ze gerecruteerd zijn en wat de inzet van hun strijd is. Eens de geblokte man verdwijnt van wie ze de opdracht kregen goed voor de koe en de gevangene te zorgen, begint de initiële discipline echter te verwateren en gaat de samenhang verloren.

De tieners zakken vervolgens af naar de lager gelegen jungle, maar het gebrek aan gezag dreigt hen stilaan fataal te worden. De Amerikaanse gijzelaarster ziet de toenemende verdeeldheid hoopvol aan en wacht haar kans op ontsnapping af. Maar de moreel verdwaalde jongeren dreigen steeds onberekenbaarder te worden. 

Als kijker mis je dezelfde informatie als de protagonisten. De doelloosheid van de onderneming en de afwezigheid van informatie, dragen in Monos bij aan een onwezenlijke sfeer. De sluimerende dreiging en de geïsoleerde setting doen een triestige uitzichtloosheid ontstaan. Mica Levi heeft daar een overrompelende, boosaardige soundscape bij gecomponeerd, een serie helse wanklanken die de kijker waarschuwen op afstand te blijven.

Monos zuigt het publiek tegen wil en dank echter naar zich toe en de onherbergzame jungle vol slurpende modder, woeste muskieten en kolkende rivieren vormt een demonische gevangenis. Het sublieme camerawerk van de Nederlander Jasper Wolf draagt in niet te onderschatten mate bij aan de beleving. De intensiteit is echter ook te danken aan de overgave van de cast. Zonder remmingen gaan de acteurs het natuurgeweld te lijf. De productie van deze prent in een ontoegankelijk gebied verdient ook alle lof en enkele stunts zien er zo echt en gevaarlijk uit dat je je afvraagt hoe dit geënsceneerd werd. 

We komen niet tot een sluitend oordeel over de daden van de gehersenspoelde protagonisten en je blijft ergens aannemen dat achter hun stuurloosheid en gewelddadigheid onschuldige kinderen zitten. De broze Rambo blijkt zich nog het meest bewust van het grensoverschrijdende gedrag, maar dreigt het dan ook te moeten ontgelden. De psychologische uitwerking wordt bij momenten toch wat verwaarloosd en finaal ontbreek er wat diepgang. Misschien teert de prent wat makkelijk op het effect van de cinematografie, maar als lightversie van Apocalypse Now is applaus toch op zijn plaats.

De Brazliaanse cineast Alejandro Landes is met Monos pas aan zijn tweede film toe en weet meteen een groot internationaal publiek te bereiken. J.C. Chandor is één van de producenten van deze prent en Hollywood heeft de man dus vast al in de gaten. Maar moge zijn oog voor het rauwe en het brute niet bedekt raken als de droomfabriek hem inlijft.