The Meyerowitz Stories (New and Selected)

Na de geslaagde vorige film van Noah Baumbach concludeerden we dat er weinig evolutie in zijn werk zit, maar we met genoegen blijven kijken naar steeds hetzelfde soort films. Met The Meyerowitz Stories (New and Selected) brengt Baumbach ons opnieuw een film over een disfunctionele New Yorkse familie uit een links-intellectueel milieu, maar net als de vorige keren zorgt dat voor een heerlijk bitterzoete filmervaring en blijven we fan van deze interessante filmmaker.

Centraal staat ook dit keer wat tussen familieleden onuitgesproken blijft. De halfbroers Danny en Matthew zijn door het leven heel verschillende kanten opgestuurd, maar beiden ervaren dat ze een teleurstelling vormen voor hun arrogante vader, een kunstenaar die nooit de erkenning kreeg waar hij op hoopte. De perikelen die rond dit gegeven zijn opgebouwd, zijn bijzonder amusant, aandoenlijk en soms droogkomisch, maar staan ook stil bij familiale verhoudingen waarin erkenning te vaak vanzelfsprekend is en ego’s emotionele oprechtheid in de weg staan.

Dustin Hoffman is als de ijdele pater familias een waar genot. De 80-jarige acteur had voor deze vertolking zeker meer waardering mogen krijgen. Maar ook Adam Sandler verrast nog een keer. De komiek heeft noch zijn stem, noch zijn uiterlijk mee om een charismatisch personage te vertolken, maar net als in Punch-Drunk Love overtuigt hij vooral als een ietwat zielig figuur, iemand met gebreken maar goede bedoelingen. Ben Stiller, die voor de derde keer samenwerkt met Baumbach, houdt zich aangenaam gedeisd. In de bijrollen vallen Elizabeth Marvel op als beschadigde, zwijgzaam aanwezig zus en Emma Thompson als de eigengereide maar falende stiefmoeder.

Dit fijn ensemble zorgt voor tal van knap geschreven, fijn geobserveerde scènes die vooral om de kleine kantjes van de mens draaien, maar een sluimerend verlangen bevatten om zich als individu trachten te manifesteren binnen een collectief en tegelijk te voldoen aan ouderlijke verwachtingen. Als vanouds lardeert Baumbach dat met grappige uithalen naar de kunstzinnige, welstellende elite – hoewel zijn films ook net de kritiek blijven krijgen dat ze niet verder kijken dat dat milieu.

Opnieuw een clevere en heerlijk bitterzoete Baumbach-kijk op familiale verhoudingen.

In een onstuimige confrontatie tussen de broers verliest de prent enige subtiliteit door alles wat voorheen tussen de personages hing, nadrukkelijk te benoemen. Elke aandachtige kijker had zonder deze scène ook wel een duidelijk zich gekregen op de familiale mechanieken. Op zo’n momenten lijkt Baumbach zichzelf misschien net iets te slim te vinden. Maar niettemin prijzen we The Meyerowitz Stories graag als warme, sprankelende en clevere kijkervaring.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de