Megunica

De documentaire Megunica volgt de Italiaanse straatkunstenaar Blu tijdens een reis door Midden- en Zuid-Amerika. Hij komt er in contact met verschillende lokale kunstenaars en mensen uit kunsteducatieve organisaties die hun (kunst)filosofie uit de doeken doen, maar ook gewone passanten spreken hem aan op zijn werk.

Blu werkt zowel met verf als met de spuitbus, en zijn werk valt op enkel en alleen door de enorme omvang ervan. Zijn stijl heeft iets naïefs ? het deed ons soms denken aan een soort kruising van Miyazaki en Les Triplettes De Belville -, en is bewust apolitiek: de kijker moet zelf beslissen wat hij/zij uit het werk wil halen. Dit in tegenstelling tot het overt politieke werk van Banksy, waarschijnlijk ?s werelds bekendste straatartiest.

Je komt bij een film als deze gemakkelijk uit bij de discussie ?is het nu kunst of vandalisme??. Deze discussie is zo oud als de straat(kunst) zelf en komt in zo goed als elke documentaire over graffiti wel even aan bod. Kijk bijvoorbeeld maar naar de klassiekers Style Wars, Bomb It, of Kings Destroy. De ene vind het schitterend, de andere schandelijk, en de waarheid ligt ongetwijfeld ergens in het midden.

Gelukkig wordt dit thema slechts sporadisch aangekaart, maar het blijft een feit: de beste manier om te zorgen dat er geen lelijke graffiti op je muur komt is ervoor zorgen dat er al mooie graffiti op staat. Wat alvast in Blu's voordeel pleit is dat hij steevast kiest voor een muur die al een ?geschiedenis? heeft en er dus meestal niet al te goed uitziet. Verder is hij ook meer te vinden voor ?moeilijke muren?: oneffen oppervlakken, gaten, losse stenen.

De cinematografie van Megunica is best creatief, met dank aan enkele delen in zwart-wit-animatie. Ook een bepaalde vluchtscène die met stop-motion uit de doeken wordt gedaan is erg grappig. Het allerknapste stuk in de hele film is absoluut een schitterend stuk ?muuranimatie? (zie hiervoor ook Blu?s kortfilm MUTO).

Minpunt is dat zowel de beelden als het verhaal wat lukraak gekozen zijn. We krijgen veel context, maar weinig of geen focus. Een bepaalde visie, een achterliggende idee ontbreekt. Dit maakt dat de film een beetje naar het vrijblijvende neigt en ook wat in het ijle eindigt.

We hadden dus graag wat meer diepgang gezien, en ook het reisverhaal als structuur levert niet echt veel op. Maar al bij al is dit een leuk portret van een boeiende artiest en is het wel interessant om via straatkunst eens een andere invalshoek op Zuid- en Midden-Amerika te krijgen.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de