Martin

Genre: Thriller, Drama | Duur: 1u38 | 1978 | Release: 1 Januari 1978 | Land: VS | Regie: | Cast: John Amplas, Lincoln Maazel

Met Night of the Living Dead (1968) maakte George A. Romero een onvergetelijke horrorklassieker die van invloed was op zowat alle latere zombiefilms. De in 2017 overleden veelfilmer keerde  decennia lang terug naar het genre, met wisselend succes. Kies je favoriete titel: na de superieure sequel Dawn of the Dead (1978) volgden nog Day of the Dead (1985), Land of the Dead (2005), Diary of the Dead (2007) et on en passe. Maar één van Romero’s allerbeste films volgt een andere soort on-dode: de would-be vampier Martin. 

Martin laat geen spaander heel van de gebruikelijke mythologie rond vampieren. De titulaire tiener  maalt niet om knoflook of daglicht. Maar zijn dorst naar bloed is alles verterend – zo blijkt uit een schitterende openingsscène. In een voort denderende trein belaagt Martin een medereizigster met klinische precisie – eerst injecteert hij haar met een sedatief, dan pakt hij waar hij naar smacht. Hij laat haar voor dood achter en zet zijn reis verder. Richting zijn oom, die hem al van op het perron toeroept als was hij een demon: “Nosferatu”!

De getormenteerde seksualiteit van de puberale bloedzuiger geeft de film een schitterende extra laag. Door de seventies setting, kapsels en kostuums denk je even aan Boogie Nights als een gefrustreerde huisvrouw de langharige tiener verleidt. Maar Martin is de anti-Dirk Diggler: onzeker, kwetsbaar en bovendien onwillekeurig moordzuchtig. Om zijn problemen te verwerken belt hij in bij een lokaal radiostation, die hem ironisch en met droge humor op een voetstuk hijst.

In zwart-witte flashbacks zien we flarden uit Martins verleden: hij worstelt al jaren met zijn vijandige familie, maar vooral met zijn verslaafde conditie. In een Europese versie van de film komen de flashbacks netjes geordend vooraan het verhaal, allicht om het geheel meer behapbaar te maken. Er is bovendien een alternatieve soundtrack van de Italiaanse rockband Goblin, die ook Dario Argento’s Suspiria en Profondo Rosso van dreiging voorzag.

Martin is verder opmerkelijk omdat vanaf dan special effects artiest Tom Savini op de Romero trein sprong. Hij bleef aan boord voor onder meer Dawn en Day of the Dead. Savini regisseerde in 1990 een remake van Night of the Living Dead. Af en toe kwam hij ook voor de camera meespelen, zoals in Rodriguez’ From Dusk Till Dawn, Tarantino’s Django Unchained én in deze Martin. Ook de regisseur zelf speelt een sterke gastrol, als de profane priester Howard. Romero on top of his game.