The Man Who Loved Yngve

1989. De Muur valt. In Stavanger, een Noorse kuststad, woont Jarle Klepp. Samen met twee vrienden vormt hij een punkgroepje. Jarle heeft het knapste lief van heel de stad. Een nieuwe leerling biedt zich aan: Yngve. Jarle voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot de blonde, grote, niet geheel onknappe jongeman. Maar wat met zijn band? En wat met zijn vriendin Cathrine?

Wat zich aandient als een been there, done that-jeugddrama, probeert nog het keurslijf van een tienerfilm te doorbreken. De persoonlijke verwarring, de seksuele twijfels en de ontluikende ?vriendschap? tussen beide jongens vindt plaats tegen een historische achtergrond die zelf niets anders dan verwarring is. Hoe dan ook had dit element beter uitgespeeld kunnen worden. De val van de Muur is er wel, maar er gebeurt niets mee. Zelfs al trekt de jeugd zich weinig aan van deze historische gebeurtenis, het is wel een ideale manier om onzekerheid, twijfel en nieuwe, onbekende gegevens te symboliseren.

Kristiansen gebruikt wel muziek en sport als handige nevenmotieven. Zo verschilt de wereld die Yngve en Jarle delen niet enkel seksueel van de andere wereld van Jarle, maar is er in Yngve?s wereld ook plaats voor rust. Yngve luistert niet naar punk, maar naar synthpop. Yngve speelt tennis, en dat op een elegante manier.

Is dit dan te mooi om waar te zijn, of gedoemd om te mislukken? Niets is dubbelzinniger. In de beginscène schreeuwt Jarle in de camera dat ie een leven wil. Een spannend leven krijgt ie. Maar tegen welke prijs?

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de