Lost Soul: the Doomed Journey of Richard Stanley's Island of Dr. Moreau

Toen de science-fictionroman The Island of Dr. Moreau halfweg de jaren '90 een nieuwe verfilming kreeg, was dat aanvankelijk groot nieuws. Marlon Brando, één van de grootste acteurs ooit, zou immers de rol opnemen van de losgeslagen dokter. Het verschijnen van de film ging echter vooraf door talloze geruchten over wat er allemaal misliep tijdens de lang aanslepende opnames. In de hilarische documentaire Lost Soul: the Doomed Journey of Richard Stanley's Island of Dr. Moreau wordt teruggekeken op dit haast onovertroffen debacle, waarbij Terry Gilliam's gefaalde Don Quichoteproject (zie Lost in La Mancha), in het niets valt.

De titel van de documentaire vermeldt nadrukkelijk de naam Richard Stanley. Die was begin jaren '90 als veelbelovende jonge regisseur helemaal in de ban van het boek en wist de middelen en het vertrouwen te verkrijgen van New Line Cinema, die het project op poten zette. Stanley komt uitvoerig aan het woord in de prent. Zijn gefnuikte carrière is een pijnlijke illustratie van het 'you 'll never work in this town again'-cliché, maar door zijn sappige verhalen lijkt weinig verbittering te sluimeren. Andere voorname sprekers in de film zijn de producers van destijds, castleden Fairuza Balk en Marco Hofscheider en een heleboel crewleden en figuranten. Vrijwel allemaal winnen onze sympathie door de nuchtere, zelfs flink relativerende wijze waarop ze terugkijken op een dieptepunt in hun carrière.

Dat Val Kilmer - de hoofdacteur uit de film - niet aan bod komt, is jammer maar gezien het beeld dat doorheen de anekdotes gecreëerd wordt van de toenmalige steracteur, is dat niet verwonderlijk. Ook de herinneringen aan een compleet mesjogge Brando leveren heel wat heerlijke scènes op. Je zou het zo gek zelfs niets eens kunnen bedenken. Maar het waren niet alleen de uit de hand gelopen ego's van deze twee heren die de boel verknalden. Wat er verder allemaal misliep op de set, grenst aan het onwaarschijnlijke en levert vooral anderhalf uur heerlijk amusante inside-informatie op.

Anderhalf uur heerlijk amusante inside-informatie over een legendarisch debacle.

Lost Soul is dus enerzijds een erg boeiende making-of en een verrassende blootlegging van mechanieken en strategieën die in Hollywood gebruikelijk zijn, het is ook een ietwat tragisch portret van de figuur Stanley, een miskend artiest die mits zekere ondersteuning misschien wel een geweldige film had kunnen maken. Daarnaast is dit ook nog een bijzonder publieksvriendelijke en humoristische kijk op de enorme flop die deze hele onderneming uiteindelijk was, vol met het soort onthullingen die in cinefiele middens op een brede grijns onthaald worden. Zoiets bekijk je met des te meer genoegen in groep, zoals bv op het Bifff2015.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de