Lord of the Rings: The Return of the King

Lord of the Rings, deel III. Zal Frodo de ring vernietigen, zal Gollem de hobbits verraden en zal de boze tovenaar Sauron verslagen worden. Natuurlijk kent u het antwoord al lang, want als u de boeken nog niet zou gelezen hebben, dan zeker wel de K.U.T DRIE.

Het derde deel begint met een vredig tafereeltje waar een jonge Smeagol (Gollem) met zijn vriendje aan het vissen is. Na vijf minuten is vriendje dood want gewurgd door een, nu reeds door de ring geobsedeerde Gollem. Vijfhonderd jaar later volgt Frodo op blind vertrouwen dit onderkruipsel waarvan alleen Sam zijn waarde aard schijnt te begrijpen. Of heeft de tuinman het misschien toch bij het verkeerde eind, wie zal het zeggen. Ook Gollem zelf weet het bij momenten niet meer al te best en is letterlijk in tweestrijd met zichzelf.

Ondertussen maken de mensen van Minas Thirith zich op voor de orklegers van Mordor. Hopeloos in de minderheid en met een sissie stadsbeheerder lijkt het lot der Thirithanen en bij uitbreiding: al wat goed is, verzegeld te zijn. Ware het uiteraard niet dat de rechtmatige, want aangeboren, koning der mensen is opgestaan (Aragorn), klaar om desnoods de doden in te schakelen voor het goede doel.

Drie uur, éénentwintig minuten duurt dit derde deel. Het is dan wel een Groots Verhaal, maar op zijn minst neigt dit naar overdaad. Zeker omdat je als kijker toch al snel de indruk hebt dat het allemaal wel wat beknopter kon. Diende de voorgeschiedenis van Gollem zo uitgebreid in beeld gebracht te worden? Maar het is vooral de, bij momenten frustrerend lange uitleiding die vele mensen tegen de borst zal stuiten. Niet dat het Jackson te verwijten valt, integendeel, een groot stuk van de uitleiding van het boek is niet verfilmd geworden. En terecht... de heldendaden van Merijn en Pepijn, na de enten veruit de irritantste personages van LOTR, misstonden in het boek en zouden dit evenzeer op het witte doek gedaan hebben.

Hetgeen niet wil betekenen dat de film, ondanks haar tekortkomingen, geen aanrader zou zijn. Integendeel, zij die het eerste deel beter vonden dat het tweede zullen het derde deel zeer goed kunnen smaken. Want, naast de immer spectaculaire actiescènes die zoals bij de vorige delen briljant in beeld zijn gebracht, is er meer plaats voor Het Verhaal. Met hoofdletter V, want de film staat natuurlijk bol van Grootste Heroïek, Bovenmenselijk Eergevoel, End-of-the-world-as-we-know-it-quotes, Goed en Kwaad. Enerzijds kan ik me best voorstellen dat sommigen al snel zullen afhaken. Nuchter bekeken moet je ook wel van erg goede wil zijn te geloven dat twee wezentjes met harige voeten tegen een oppermachtig leger van miljoenen orks erin slagen (of niet?) de volledige wereld te redden en dan spreken we nog niet over de trollen, elfen, geesten, toverspreuken, draken, levende bomen waarmee we als kijker overspoeld worden.

Langs de andere kant, zij die hier niet in kunnen meegaan hebben natuurlijk al na het eerste halfuur van het eerste deel afgehaakt. Je moet LOTR kunnen aanvaarden als Het Vertelsel van dé Grote Epische Strijd tussen Goed en Kwaad en bij epiek horen gewoonweg Grootse Momenten en met Dramatiek doordrenkte in- en uitleidingen. Alleen wanneer je het hiermee eens bent, alleen dan zal je genieten van dit (terecht?) bombastische laatste deel.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de