London to Brighton

De Britse pers was unaniem lovend over deze grimmige misdaadthriller die het eens niet over de ironische boeg gooit. Terecht: London to Brighton is een spannend kijkstuk. Debutant Paul Andrew Williams herwerkte zijn kortfilm Royalty tot een nagelbijtende thriller.

Een uitpuilend, dik opzwellend oog, rode en blauwe vlekken overal op haar gezicht, wankelende benen boven de goedkope minirok: Kelly, overduidelijk een hoer, is vreselijk afgeslagen. Met haar elfjarige, zwaar opgemaakte beschermelinge Joanne verschuilt ze zich in een smerig toilethok. Kelly stopt het huilende kind wat vettige frieten toe en bezweert haar zich op te sluiten. Zij komt zo snel mogelijk terug, maar moet eerst nog de straat op. Geld verdienen, om treintickets te kunnen betalen. Ze moeten weg uit Londen, naar een vriendin in Brighton bijvoorbeeld. Alles om maar uit de handen te blijven van van that man, Derek.

Al snel volgen uit auto of trein gefilmde beelden van troosteloze stadswijken en het regenachtige platteland. Kelly en Joanne bevinden zich niet in sprookjeland en worden meedogenloos opgejaagd door Derek. Die doet dat in opdracht van Stuart, een rosse misdaadbaas met bleke boekhouderslook en smalende pokerface. Want Joanne en Kelly blijken Stuarts vader iets te hebben aangedaan. Wat er precies is gebeurd, komen we later te weten via puik getimede flashbacks.

Als de door het hoerenleven uitgeputte Kelly maakt Lorraine Stanley indruk in een rol die perfect zou passen in de working-class drama?s van een Loach of Leigh of zelfs de Dardennes, maar hier in een spannende rollercoaster tegenover onmenselijke bastards wordt geplaatst. Alleen al de close-ups van haar ingeklopte gezicht doen je rillen, terwijl je ruggengraat later helemaal stijf komt te staan als wordt gehint naar de gruwel waar zij en de jonge Joanne tegen moeten opboksen. De soundtrack vol triphop en klassiek zorgt voor extra intensiteit.

Bovenal is London to Brighton bijzonder sterk uitgebalanceerd: zonder dat de prent ooit sleept, slinger je heen en weer tussen heden en verleden. Omwentelingen en revelaties zijn zo getimed dat je moeiteloos geboeid blijft. Van Paul Andrew Williams willen we nog wel een film zien, al moeten we onthouden onze maag dan op voorhand afdoend te versterken.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de