King Arthur

Na The Last Samurai en het fel overschatte Troy krijgen we met King Arthur dit jaar een derde portie historische epiek in de maag gesplitst. Nadat het genre sinds de jaren '50 lang op apegapen lag, maakt het historische epos weer volop furore in de cinemazalen. Maar onze honger naar grote veldslagen en dappere galopperende krijgers in intussen al lang gestild. Deze King Arthur smaakt in elk geval naar niet veel meer....

Op vlak van historische correctheid zou King Arthur een dikke nul krijgen, want regisseur Fuqua (Training Day) en Überproducer Jerry Brückheimer durven wel eens een loopje te nemen met de werkelijkheid. Zo worden Arthur en de zijnen bestempeld als de grootste vijanden van het Romeinse volk en wordt er rijkelijk met kruisbogen gezwaaid, talloze eeuwen voordat het wapen effectief in gebruik zou worden genomen. Als het verhaal nu wat meeviel zouden we nog niet eens struikelen over de talloze geschiedkundige schoonheidsfoutjes, maar helaas is King Arthur een bombastische aaneenschakeling van veldslagen, waardoor er nog weinig verhaal overeind blijft staan. Voor twee uur veldslagen zouden wij met alle plezier een ticketje gekocht hebben, maar Post-Lord Of The Rings, krijgt elke grote spektakelfilm slechts een plaatsje in de schaduw van Frodo en zijn kornuiten bedeeld.

Voor wie vroeger nooit maar één moer heeft opgelet tijdens de geschiedenislessen even de essentie van deze prent : de dappere Artorius wenst met zijn volgelingen huiswaarts te keren naar Rome, maar hij krijgt nog één laatste kamikaze-opdracht: de oprukkende Saksen verwijderen uit het Romeinse grondgebied. Met zijn volgelingen Lancelot, Gaiwan, Bors en Galahad trekt hij ten strijde tegen de Barbaren. Algauw krijgen Artorius en de zijnen hulp in de vorm van de aantrekkelijke Guinevere, een voorhistorisch feministisch wicht dat met die Saksen ook nog een appeltje te schillen heeft. En natuurlijk, om deze prent voor alle publiek verteerbaar te maken, heeft Fuqua er een even banaal als overbodig liefdesverhaal tussen Guinevere en de titelheld ingepropt.

Opmerkelijk voor een blockbuster van dit formaat is het feit dat de cast niet meteen de meest klinkende namen bevat. Als ù drie films kunt opnoemen met Clive Owen of Ioann Gruffud in de hoofdrol, mag u al een heuse pluim op de hoed steken. Beide heren doen het niet slecht in hun allereerste blockbuster, in tegenstelling tot Keira Knightly die hoewel ze menige mannenfantasie voorkomt, er niet echt in slaagt een solide action girl neer te poten.

Opmerkelijk voor een blockbuster van dit formaat is het feit dat de cast niet meteen de meest klinkende namen bevat.

Fans van het genre zullen met deze King Arthur vast hun hartje ophalen, want de actiescènes zijn echt wel met de nodige perfectie in beeld gebracht. Maar wanneer voor de vijvendertigste maal de zwaarden uit de schede worden getrokken, hebben we het eigenlijk al lang gezien. Waar Bruckheimer vorig jaar nog voor uitstekend zomeramusement zorgde met Pirates Of The Carribean (al was dat eerder de verdienste van Johnny Depp), komt hij dit jaar niet veel verder dan een prententieus zomerfilmpje, dat de verwachtingen niet volledig weet in te lossen. King Bruckheimer is eindelijk zijn plaatsje op de oppertroon kwijt. A New Hero Will Rise, zoals de vervelende trailer ons reeds in de strot ramde.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de