Kin

Genre: Actie | Duur: 1u42 | 2018 | Release: 1 Januari 2018 | Land: VS | Regie: Jonathan Baker, Josh Baker | Cast: Myles Truitt, Jack Reynor, Dennis Quaid, James Franco, Zoë Kravitz, Michael B. Jordan, Carrie Coon

De regisserende broers Jonathan en Josh Baker baseren hun langspeelfilmdebuut Kin op hun eigen, op applaus onthaalde kortfilm Bag Man. Ze hopen met dit science-fictiondrama de sfeer van de jaren’ 80 blockbusters à la Terminator op te roepen. Hoewel deze prent zijn momenten heeft en verdienstelijk uit de hoek komt, ontbreekt de samenhang, inspiratie en visie om deze film helemaal geslaagd te noemen.

We bevinden ons in Detroit, niet bepaald een gastvriendelijke stad. In de ruïnes van een oude fabriek vindt het schoffie Eli een bizar, buitenaards aandoend wapen. Voor hij het kan uitproberen of bedenken wat er mee aan te vangen, belandt hij door zijn pas vrijgekomen broer flink in de nesten. De broers slaan op de vlucht, maar behalve een trashy crimineel, zetten ook twee motorrijders de achtervolging in. Dit tweetal lijkt uit een andere wereld te komen en wil het wapen terug. Dat zal ook betekenen dat Eli zijn ware lotsbestemming te weten komt.

Hoewel Kin zich niet rechtstreeks richt op tieners, voelt de film aan als onschuldig jongensvertier voor de veertienjarige die even genoeg heeft van Marvels en monsters. In vergelijking met heel wat young adultverfilmingen, komt deze film echter verrassend bescheiden uit de hoek en is er opvallende aandacht voor emoties. Het scenario biedt de personages enige karakteruitwerking, leunt sterk op de familiale perikelen, vindt een zekere sfeer in het steeds uitzichtlozer wordende bestaan van de broers.

Alleen komt die dramatische uitdieping de actie niet ten gunste.  Als je een buitenproportioneel wapen in handen hebt als plotdrijfveer, gebruik dat dan ook! De kleine doses spektakel die Kin op ons loslaat, vragen geduld van de kijker, hoewel we de rustige opbouw ook konden appreciëren. De finale biedt de actiefanaat gelukkig nog waar voor zijn geld, al blijft het allemaal wel erg clean. De tussen melancholie en mystiek zwevende composities van Mogwai, die voor de bezwerende soundtrack van de hitserie Les Revenants zorgde, hebben effect. 

Uiteindelijk heeft Kin wel erg veel tijd nodig voor zijn verhaal, dat dan frustrerend genoeg niets eens echt ten einde loopt: dit zou wel eens het begin van een reeks kunnen zijn. Ondanks de onevenwichtige aanpak, zouden we dat eventuele vervolg wel een kans willen geven. Critici waren echter allesbehalve mild in hun kritiek waardoor onze ene ster misschien wel één van de zeldzame gunstige beoordelingen is en van een sequel momenteel nog geen sprake is.