Joe Bell

Mark Wahlberg kruipt in dit waargebeurde verhaal in de rol van de onbehouwen Joe Bell, een man die zijn zoon wil steunen nadat hij gepest werd omdat hij homo is. Verrassend genoeg zet dit drama meer in op verbinding dan op conflict, waardoor een al bij al best genuanceerd relaas vorm krijgt.

We ervaren de onuitgesproken emoties van Joe wanneer hij zijn zoon als cheerleader ziet optreden. Het vastgeroeste beeld van wat mannelijk is, krijgt er flink van langs en de oerman in Joe wordt daar woedend om. Maar hij blijft in dialoog gaan met zijn zoon. Zo weet dit drama ons gaandeweg van enige oprechtheid te overtuigen, ook al vliegen de lege 'I Love you's ons om de oren. Niettemin voelt dit als een ijdelheidsproject aan voor macho Wahlberg: een ietwat berekende poging om eens minder bruut uit de hoek te komen na enkele patserige komedies en actiefilms.

Een best genuanceerd maar niet al te diepgaand portret van een zoekende vader

Misschien had Joe Bell een dimensie meer mogen hebben, als karakterstudie van een rurale, kerkelijke streek die elke inwoner lijkt te dwingen in de pas te lopen en in zijn geheel zelfs van een land dat in essentie onverdraagzaam blijft. Maar de focus blijft nogal sterk op een weliswaar nobel maar weinig opmerkelijk personage. Wanneer we Joe zien spreken voor een publiek, blijkt hij niet verder te komen dan wat clichés. Wahlberg zet echter een voldoende degelijke vertolking neer om dat niet te laten doorwegen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de