Immortals

Op de poster van Immortals prijkt met grote trots: 'From the producers of 300'. Ook een snelle blik op de trailer maakt duidelijk dat de producenten willen inspelen op de populariteit die die film genoot in 2007, en dan vooral bij jongeren. Opnieuw krijgen we een testosteron-gedreven Grieks epos met een rauwe visuele stijl, indrukwekkende decors en brute gevechten waarbij niet gekeken wordt op een liter bloed meer of minder. Helaas weigeren de makers ook halsstarrig te leren uit de fouten van 300, waardoor de ijdele hoop op enige verbetering al snel wegzinkt.

Het verhaal volgt Theseus, het personage uit de Griekse mytholgie die met de minotaurus vocht. In de film is hij echter een boerenjongen die verwikkeld geraakt in een strijd tussen de goden en de titanen. Die worden door koning Hyperion vrijgelaten uit wraak voor de dood van zijn vrouw en kind. Wie vertrouwd is met de Griekse mythologie, merkt al snel op dat de scenaristen een loopje genomen hebben met het verhaal. Zo is Hyperion bijvoorbeeld eigenlijk een titaan. Enige historische accuraatheid is dan ook nauwelijks te bespeuren in deze film. Het verhaal vervalt bijgevolg snel in een hoop nonsens, waar bovenop het aantal gaten in de plot en onlogische elementen niet meer op één hand te tellen vallen.

Bovendien zijn de dialogen, one-liners en toespraken in de film vaak hilarisch slecht of tenenkrommend pijnlijk, met als absoluut dieptepunt de toespraak van Theseus aan de poort aan de berg Tartarus. Net als 300 maakt ook Immortals de fout om dit alles doodserieus te presenteren. Ook het overdadig gebruik van slow-motion, de talloze ontblote torso’s en de digitaal opgebouwde wereld zijn bedenkelijke elementen die Immortals deelt met zijn spirituele voorganger. En hoe hard de film ook zijn best wil doen om deze te evenaren, Henry Cavill mist de primitieve energie die Gerard Butler uitstraalde en de manier waarop de titanen weergegeven worden is bijzonder zwak en teleurstellend.

Wie vertrouwd is met de Griekse mythologie, merkt al snel op dat de scenaristen een loopje genomen hebben met het verhaal

Gelukkig valt er wel nog iets positief in de film op te merken, namelijk de vaak schilderachtige tableaus die regisseur Tarsem Singh op het scherm weet te toveren. Ook bepaalde decors, zoals de hal waar de titanen gevangen zitten in Tartarus of de plaats van de Goden op Olympus, zijn daadwerkelijk ontzagwekkend. Spijtig genoeg gaat opnieuw een deel van deze schoonheid verloren door het 3D-effect, dat nauwelijks enige meerwaarde biedt en het beeld opnieuw te donker maakt.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de