I Saw the Devil

Genre: Thriller | Duur: 2u21 | Release: 1 April 2011 | Land: Zuid-Korea | Regie: Jee-woon Kim | Cast: Byung-hun Lee, Min-sik Choi, Gook-hwan Jeon, Ho-jin Jeon, San-ha Oh, Yun-seok Kim

Als er één type van films is waar de Zuid-Koreanen zich in lijken te specialiseren en die er razend populair zijn, dan zijn het wel de wraakfilms. Ook bij ons lijken deze films een steeds groter publiek te vinden, dit in grote mate dankzij de Vengeance-trilogie van Chan-wook Park en dan vooral Oldboy. Min-sik Choi, die de hoofdrol voor zijn rekening nam in Oldboy, zien we nu ook in I Saw the Devil, de nieuwste film van Jee-Woon Kim (A Tale of Two Sisters, A Bittersweet Life en The Good, the Bad and the Weird). Deze keer neemt hij echter de rol van de psychopathische moordenaar voor zijn rekening.

Een thematiek die wraakfilms vaak delen, heeft betrekking op een gezegde van Nietzsche. Namelijk dat hij die met monsters vecht er moet op toezien dat hij zelf geen monster wordt. Wanneer je in de afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook naar jou. Voor het hoofdpersonage van I Saw the Devil, geheim agent Soo-hyeon Kim, subliem gespeeld door Byung-hun Lee (G.I. Joe, The Good, the Bad and the Weird), is dit immers waar. Wanneer zijn verloofde door de megalomane psychopaat Kyung-chul (Min-sik Choi) ontvoerd en vermoord wordt, besluit hij het recht in eigen handen te nemen en zelf de moordenaar op te zoeken. Hij zal echter geen genoegen nemen met de arrestatie of zelfs de dood van Kyung-chul.

Wat volgt is een ongemeen spannend en bikkelhard kat-en-muisspel tussen deze twee mannen, waarbij elk moreel besef verdwijnt en ze steeds meer hun menselijkheid verliezen. De film focust hierbij op de emoties en acties van de twee protagonisten, wat leidt tot een verrukkelijk tweespel tussen Byung-hun Lee en Min-sik Choi, die elkaar de wreedste dingen aandoen en steeds wisselen in hun rol van prooi en jager. Hierdoor blijft de film tot op het allerlaatste moment spannend, wat niet makkelijk is met een speelduur van meer dan twee uur. Je moet als kijker wel een sterke maag hebben om het toch wel vrij expliciete geweld de baas te kunnen, zeker als je de uncut versie bekijkt.

Net als Park-chan Wook bij Oldboy of Sympathy for Lady Vengeance, weet regisseur Jee-Woon Kim samen met zijn vertrouwde cameraman Mo-gae Lee het geheel ook nog eens mooi te verpakken. De film vloeit over van stijlvolle beelden, vol met prachtige statische en elegant bewegende long takes, maar ook kinetisch gefilmde actiescènes en een vaak subliem lichtspel. Dat dit alles bijdraagt tot een uitmuntende sfeerschepping, blijkt eens te meer uit de adembenemende openingscène tijdens een sneeuwachtige nacht of de scène in de serre, waar de eerste confrontatie tussen de twee protagonisten plaatsvindt. Het is dan ook niet verbazend dat de film mocht gaan lopen met de Gouden Raaf 2011, de hoofdprijs van het Brussels International Fantastic Film Festival.