Hoodwinked

Het verhaal van Roodkapje is al talloze keren verfilmd, staat in de boekenkast van zowat elk huis in het Westelijk halfrond en werd in het Nederlands zelfs al verkracht door Bert van Ernie. Het blijkt dan ook geen goed idee om er een animatiefilm over te maken, zeker niet als de animatie van een behoorlijk povere kwaliteit is. Geef dan nog eens die rotirritante peuter Andy Dick een job en je hebt meteen een flop. Of toch niet? Bij nader inzien heeft Hoodwinked immers wel wat leuks in huis.

De plot, bijvoorbeeld. De scenaristen, broertjes Cory en Todd Edwards en Tony Leech, hebben een serieuze draai gegeven aan het klassieke verhaal. De politie valt in het begin van de film het huisje van Roodkapjes oma binnen en houdt er vier not so usual suspects aan. Roodkapje, haar oma, de wolf en een nutteloze houthakker. De verdenkingen zijn inbraak, ordeverstoring, poging tot het nuttigen van een minderjarig meisje en het onwettige bezit van een bijl. Inspecteur Flippers zal de zaak moeten uitpluizen, maar dat lijkt moeilijker dan gedacht. Alle protagonisten lijken wel iets te verbergen.

Het grootste deel van de film gaat over de vier verschillende verhalen van de verdachten. Dat die ingenieus met elkaar verbonden zijn maakt meteen duidelijk dat er warempel over het verhaaltje werd nagedacht. Bovendien doen de acteurs die hun stemmen leenden aan dit project, het best goed. Anne Hathaway is vinnig als het franke Roodkapje. De jongedame heeft met Hoodwinked, Brokeback Mountain en de marginale thriller Havoc een bijzonder divers 2005 achter de rug. Naast Hathaway herkennen we Glenn Close als de oma en rapper Xzibit als politie-inspecteur Grizzly. De uiterlijke gelijkenissen tussen Xzibit en de beer zijn trouwens angstaanjagend treffend. Het konijn waar Andy Dick zijn stem aan leent is even irritant als Dick zelf, terwijl Jim Belushi als Tiroler houthakker bijna alleen maar "What the schnitzel?" mag roepen. Patrick Warburton (u herkent hem als de hilarische bad ass flik Joe uit Family Guy) is dan weer geweldig in zijn rol van de wolf, hier een onderzoeksjournalist die zich afvraagt waarom hij niet gewoon films is gaan recenseren. Geef hem eens ongelijk.

De leuke plot en grotendeels sterke cast kunnen Hoodwinked jammer genoeg wel niet redden van een regisseur die niet goed weet welke richting hij met de film uitmoet. Langs de ene kant denk je: Shrek. Geboeide verdachten krijgen naar hartelust stroomstoten, Roodkapje heeft een zwarte gordel in karate, oma kickt op extreme sporten en olijke dikkertjes proppen met gemak een schnitzelstick in hun neus. Spijtig toch al dat leuks langs de andere kant wordt onderbroken met belachelijke kleutermopjes die bol staan van clichés en drie liedjes die zo uit de Samson & Gert-kerstshow van 1996 lijken gepikt. Maar goed, we geven graag toe dat we toch wel een keer of drie luidkeels in lachen zijn uitgebarsten, met daartussen talloze gesmoorde giecheltjes. Hoodwinked is, met al zijn gebreken, best een fijn filmpje.

Mathieu Dams Helemaal (niet) akkoord? Lees de