Hairspray

We hadden er zeker niet om gevraagd, een remake van het door ons zo bejubelde kitschfestijn Hairspray uit 1988. Zeker niet als onbenul Adam Shankman (regisseur van prullen als The Wedding Planner en Bringing Down the House) de toon gaat bepalen. Van het lichtjes subversieve en hilarische origineel van John Waters - keizer van de slechte smaak - blijft dan ook niet veel meer over dan een hysterische en oppervlakkige musical.

Deze nieuwe versie hanteert wel praktisch dezelfde plot als zijn voorganger. Tracy Turnblad, een volslanke deerne met een hart van goud, gaat elke ochtend al zingend en dansend naar school, in het Baltimore van de jaren '60. Muziek en dansen zijn haar passies en dat levert haar, mits enige moeite, een plaatsje op in het dansprogramma The Corny Collins Show. Tracy mag dan wel niet aan het schoonheidsideaal voldoen, ze wordt al snel zeer populair en wil daarvan gebruik maken om rassendiscriminatie aan te klagen. Er staan Baltimore grote veranderingen te wachten.

John Waters, die overigens een gastoptreden maakt als potloodventer en aldus zijn sympathie voor deze remake uitspreekt, wist destijds een komedie af te leveren die niet alleen erg grappig was, maar tegelijk ook de spot dreef met de opgelegde schoonheidsidealen van de Amerikaanse televisie en de kleingeestigheid van de (blanke) samenleving. Het zou zijn meest toegankelijke, onderhoudende en fatsoenlijkste film worden. Enkele jaren later werd op Broadway de musicalversie opgevoerd. Gepolijst en tjokvol liedjes uiteraard maar uiteindelijk wel een grappenfestijn zonder weerga. Deze nieuwe filmversie heeft zich daarop gebaseerd en neemt dus ook de liedjes over. De meeste daarvan zijn weinig memorabel en de finale weet door de opeenstapeling van dansjes en songs zelfs zenuwslopend te zijn. Shankman breit de scènes aan elkaar zonder enige samenhang en laat de dramatische lijn volkomen verloren gaan.

Kunnen de vertolkingen nog iets redden? De debuterende Nikki Blonsky geeft het beste van zichzelf, maar blijft in de schaduw staan van Ricki Lake, de originele Tracy, die een perfecte combinatie van naïviteit en enthousiasme uitstraalde. De in de VS erg populaire Brittany Snow en de compleet verkeerd gecaste Amanda Bynes (die veel te knap is voor haar rol), weten niet te overtuigen. Queen Latifah bewijst voor de zoveelste keer dat ze geen greintje acteertalent in zich heeft. Haar Motormouth Mabel is om te huilen. Christopher Walken lijkt als Tracy's vader zelfs promotie voor verdovingsmiddelen te voeren. En dan het grote mysterie van deze film: John Travolta, die als de moeder van Tracy de befaamde travestiet Divine opvolgt. Zijn prestatie is noch hilarisch, noch desastreus, ze is gewoon nietszeggend. Bizar is vooral dat de ster geen enkele moeite doet om zijn personage ook maar enigszins vrouwelijk te maken. Michelle Pfeiffer, na vijf jaar afwezigheid terug op het grote scherm, lijkt zich dan weer wel kostelijk te amuseren en brengt wat leven in de brouwerij. Melkmuil Zac Efron speelt zijn charisma handig uit en blijkt zo haast de beste acteur van dit zootje ongeregeld.

Een verkrachting van het sprankelende origineel

Intussen zal wel duidelijk zijn hoezeer we de Waters-versie in ons hart dragen zeker? Deze Hairspray zal liefhebbers van musicals en jaren '60-muziek wellicht nog in zekere mate kunnen bekoren. Maar de amateuristische vertolkingen, de zwakke regie, het manke vertelritme en het complete gebrek aan passie van alle betrokkenen, maken hier hoogstens een amusant kleurboek van en beslist geen goede film. De zoveelste verkrachting van een originele prent is een feit.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de