H

Genre: Thriller | Duur: 1u47 | Release: 31 December 1969 | Land: | Regie: Jong-huyk Lee | Cast: Jung-a Yeom, Jin-Hee Ji, Ji-ru Sung, Sun-kyung Ki

14 februari. Een vrouwen- en een babylijk op een vuilnisbelt. ?She cut the umbilical cord with her teeth?, weet een inspecteur. Zo begint H, een Zuid-Koreaanse horror-thriller over een seriemoordenaar die zijn moorden timet aan de hand van de menstruatiecyclus. Alle slachtoffers zijn vrouwen. Abortus gehad, willen trouwen terwijl er al voorhuwelijkse seks is geconsumeerd, lesbisch zijn: een mes door de keel!



Bij het begin van de prent, is de misogyne killer echter al gevat. De 22-jarige Shin Hyun heeft zes moorden op zijn kerfstok en wordt op de rooster gelegd om de hem naapende doders te vinden. Detectives Kang en de bij momenten behoorlijk fascinerende Kim (een harde tante die eerder op haar sigaretten bijt dan haar rook inhaleert) moeten evenwel machteloos toezien: de lijken blijven vallen. Dat zien we zonder veel verbloemen. Als de flikken een verdachte een dancing involgen, grabbelt die een gijzelaarster vast en snijdt haar doodleuk eerst een oor af, dan de strot over. Waarna hij met twee kogels in de borst wordt neergeknald. Dat throat-geslit is er om de twintig minuten: snoert H ons niet altijd de keel toe, er worden alvast heel wat nekjes full-screen doorkliefd. Op stevige drums.



Binnen het duidelijk dure productiedesign vervallen we in referenties naar Seven (donker, regen, continu sigarettengerook) en Silence of the Lambs (een opgesloten killer moet de weg wijzen naar zijn copycats). De Aziatische makers zijn wel ambitieus en schieten bijwijlen bijzonder mooie beelden, zoals een wirwar van uit elkaar wegwandelende paraplus of zoals de op Amerikaanse leest geschoeide, met zoekende zaklampen belichte invasies door zwart uitgedoste interventieteams.



Het metaforische, would-be angstaanjagende discours van de gevangen seriemoordenaar (?when you fight a monster like me, be careful not to turn into a monster also?) klopt net zoals het behoorlijk getelefoneerde verhaaltje soms maar half. Wat een toeval dat er plots een vrouwenlijk op de geparkeerde politieauto belandt, of dat Kims auto vlakbij het huis van de verdachte neuropsychiater crasht. Echt Hallucinant wordt het daardoor nooit, maar Heerlijk om met een groepje vrienden te bekijken is H ongetwijfeld.