The Guilty

Antoine Fuqua ziet zich gedwongen het sober en eenvoudig te houden met The Guilty, een film die zich op slechts een locatie afspeelt en waarin het vooral telefoongesprekken zijn die de actie bepalen. De regisseur van machovertier als Training Day, Olympus Has Fallen en Southpaw kan deze onnodige remake van Den Skyldige echter niet zo ingetoomd en gelaagd brengen als het origineel en zorgt aldus voor een nogal vlakke prent. Jake Gyllenhaal tracht dit recht te houden.

De agent die hij in deze film speelt, Joe Baylor, wacht een uitspraak af in een rechtzaak en moet intussen noodoproepen beantwoorden op de alarmcentrale. De hulpkreet van een jonge vrouw brengt hem in opperste staat van alertheid. Hij tracht van op zijn post een goede afloop te garanderen en moet intussen zijn eigen demonen bestrijden.

Gyllenhaal is een magnetiserend acteur die altijd voor intensiteit gaat, maar dit personage had een meer ingetogen aanpak verdient. Al snel zien we Joe zweten, tieren, snauwen en naar adem happen om zijn betrokkenheid aantoonbaar te maken, maar de flink benadrukte emoties slaan niet over op de kijker en komen onvoldoende waarachtig over.

Gyllenhaal tracht er uit alle macht een intens drama van te maken

We ervaren wel enige nieuwsgierigheid naar de afloop van de zaak, maar waar de originele film ons tot allerlei reflecties aanzette en we benauwd meeleefden met de vrouw aan de telefoon, halen we nu enigszins onverschillig de schouders op en zien we voornamelijk de vele professionele blunders van een personage dat dringend hulp nodig heeft. Wanneer zijn collega op het eind met een goedkoop aandoend, sentimenteel zinnetje de film samenvat, concludeer je dat de Amerikanen het met deze Netflixproductie toch wat verprutst hebben.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de