Guardians of the Galaxy

Genre: Actiekomedie | Duur: 2u01 | 2014 | Release: 13 Augustus 2014 | Land: VS | Regie: James Gunn | Cast: Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista, Benicio Del Toro, John C. Reilly, Djimon Hounsou, Glenn Close, Lee Pace

Als het kassucces Guardians of the Galaxy al ergens opvalt tussen de eenheidsworst aan comicverfilmingen, is het misschien omdat deze prent - eindelijk - een stuk minder ernstig wil zijn dan de soms bombastische en doodserieuze superheldenavonturen als Captain America of The Avengers. Anderzijds is deze opeenstapeling van digitale effecten evenzeer nietszeggend.

We bevinden ons voor de verandering eens niet op Aarde maar in het onmetelijke heelal, waar ene Peter Quill na veel gedoe een verbond sluit met een zootje ongeregeld waaronder een wasbeer en een pratende boom. Samen gaan ze de strijd aan tegen de booswicht Ronan. 

Hoewel dit sympathieke avontuur heel wat leuke details, fijne grappen en genietbare referenties naar de populaire cultuur bevat, is deze eenvoudige plot tegelijk de grootste zwakte van dit spektakel. De zoveelste slechterik versus een groepje underdogs... geeuw. Een groot deel van Guardians of the Galaxy is dan ook bijzonder oninteressant, voornamelijk ook omdat de film in zulke grote mate uit digitale effecten bestaat, dat je er apathisch van wordt. De achtervolgingen en ruimtegevechten maken je haast murw. 

Regisseur James Gunn heeft echter enige feeling voor het materiaal en maakt de dwaze actietaferelen enigszins goed. Zo oogt de film erg mooi en is de 3D-ervaring voldoeninggevend. Ook het gebruik van popmuziek uit de jaren '70 en '80 is erg effectief en draagt bij tot de emotionele beleving, of alleszins tot enige uitdieping van hoofdpersonage Peter, alias Star-Lord. 

En daar vindt de prent zijn tweede troef: voormalige papzak Chris Pratt (The Lego Movie) heeft zich fysiek getransformeerd tot hunk maar heeft zijn knulligheid en idiotie in prima mate bewaard. Een onwaarschijnlijke casting die nu flink rendeert. Met zijn jongensachtige charme en gevoel voor humor pakt Pratt beslist een groot publiek in. Aan zijn zijde een bont gezelschap van grote en minder voor de hand liggende namen. Wie had Glenn Close of Benicio Del Toro ooit in een Marvelverfilming verwacht? Ze lijken zich allen prima te amuseren. 

En dat heeft uiteindelijk ook effect. Want hoe betekenisloos, leeg en vermoeiend Guardians of the Galaxy bij momenten ook is, dit is het cinematografisch equivalent van een feestje waarop je te veel eet en drinkt: je slokt het gulzig naar binnen en hoewel de nasmaak klef en zurig is, heb je je wel geamuseerd.