Gravity

Valt Gravity gemakshalve onder science-fiction te categoriseren als je een hele film lang het gevoel hebt dat dit allemaal wel erg plausibel is en de realistische opzet dus duidelijk weinig fictie bevat? De toewijzing van een genre doet de film overigens sowieso tekort. Gravity is zoveel meer dan enkel een ruimte-avontuur.

Misschien valt deze blockbuster nog het best een overlevingsdrama te noemen, aansluitend bij o.a. 127 Hours, Buried en All is Lost. Twee astronauten ontsnappen in de ruimte aan de dood maar moeten zich nadien trachten te redden van meer onheil, bij voorkeur door terug te keren naar de Aarde. Dit resulteert in een intens, aangrijpend maar bovenal ingenieus gemaakt drama met epische allures.

Regisseur Alfonso Cuarón heeft er lang over gedaan om dit project op poten te zetten. De techniek die hij voor ogen had om een ruimte-avontuur zo realistisch mogelijk te laten overkomen, was immers niet meteen voor handen. Het was o.a. de vernuftige James Cameron die een flinke bijdrage leverde. Gravity is dan ook technisch grensverleggend. De ensceneringen zijn zeer overtuigend en op de beste momenten zelfs majestueus.

De productie van deze prent vereiste een doordachte visie. Als je personages geen enkele keer grond onder de voeten hebben, hoe beslis je dan op welke manier je hen in beeld brengt? De camera zweeft doorgaans troostend om de verloren zielen, om dan weer in panniekerig rond te tollen wanneer zich rampspoed voordoet. De kijker bevindt zich aldus niet voor of achter de protagonisten, maar er rond. Cuarón geeft ook als één van de eersten blijk te weten wat aan te vangen met 3D, misschien wel net omdàt de positie van de kijker t.o.v. de actie enorm gevarieerd is. De scène waarin de camera op Bullock's personage inzoomt om vervolgens ongemerkt ín haar helm te verdwijnen, is maar één van de vele wonderbaarlijke momenten.

Uiteraard komt zo'n film grotendeels tot stand met behulp van uitgekiende computereffecten, maar die zijn ook excellent. In combinatie met een dreigende soundtrack en grandioze geluidseffecten, wordt hier een magie gecreëerd die enkel en alleen tot zijn recht komt op witte doek. Gravity is misschien wel die ene film dit jaar die meer dan één bioscoopvisie verdient. Geen tv-scherm is groot genoeg om deze prent eer aan te doen.

Cuarón heeft ook wat Cameron wel eens mist: het talent om puur en rechtlijnig emoties te halen uit actietaferelen. Sandra Bullock speelt met veel overtuiging de fysiek veeleisende rol van Ryan Stone, een vrouw met een groot verdriet die uit zichzelf een kracht moet halen om een wel erg benauwende situatie te overleven. Haar meer bedaarde kompaan Matt Kowalski apprecieert vooral het feit dat de naderende dood zich zal voltrekken in een unieke en haast onbevattelijke context: met zicht op de Aarde. Zonder de emotionele beleving op te zoeken, weet Cuaron Gravity voor te stellen als een metafoor van wedergeboorte. De scène waarin een uitgeputte Ryan zonder invloed van de zwaartekracht een foetushouding aanneemt, is dan ook raak.

Gravity is misschien wel die ene film dit jaar die meer dan één bioscoopvisie verdient. Geen tv-scherm is groot genoeg om deze prent eer aan te doen.

Natalie Portman en Robert Downey Jr. waren de oorspronkelijke hoofdacteurs van dit project. Ze zijn waardig vervangen en het is vooral Bullock, de vijftig naderend en ondanks een Oscar op haar schouw toch niet echt als een serieuze actrice beschouwd, die van Gravity háár film maakt zonder het een ijdelheidsproject te moeten noemen. Hoewel ze in de actiescènes in ruimtepak niet zelf te zien, is (de gezichten van de acteurs werden geprojecteerd op computerbeelden) voegt ze een sterke emotionele laag toe aan haar karakter.

Gravity komt, ook mede door zijn korte duur, aanvankelijk wat vluchtig over. Het eerder vermelde All is Lost wist bij de kijker sterker een overlevingsangst op te roepen. Het heelal is ons dan ook minder vertrouwd dan de oceaan. Toch is dit de meest capabele poging om ons te een idee te geven hoe de mens in al zijn nietigheid een speelbal zou kunnen zijn van natuurkrachten die we amper kunnen bevatten. Tijdens het kijken bedwingt elke meegesleepte kijker zich ongetwijfeld om niet mee met Stone en Kowalski naar een houvast te grijpen.

Tot de laatste scene adembenemend suspensvol, is Gravity een zeldzame film die het grote publiek kan inpakken én een artistieke visie weergeeft. Het geld en de techniek die enkel Hollywood in staat stellen dit soort spektakels te maken, is lang niet zo zinvol besteed geweest.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de