Gintama

Genre: Actie | Duur: 2u11 | 2017 | Release: 1 Januari 2018 | Land: Japan | Regie: Yûichi Fukuda | Cast: Shun Oguri, Masami Nagasawa, Koichi Yamadera, Masaki Suda, Kanna Hashimoto

Terwijl wij hier in het Westen overspoeld worden door comicbook verfilmingen, kent het verre Oosten een opmars van live-action adaptaties van manga’s. Bij ons zijn deze films vooral te ontdekken op Netflix, dat met Death Note zelf een desastreuze poging voor een mangaverfilming ondernam, en op het BIFFF, waar de knotsgekke verfilming van Gintama werd vertoond.

Het verhaal van Gintama speelt zich af in een alternatieve versie van Tokyo eind 19^de eeuw, waarbij de wereld werd overgenomen door buitenaardse wezen. Zij introduceren in een snel tempo moderne technologie, waardoor de maatschappij een kruising wordt tussen hoe wij hedendaags leven en het toenmalige leven. Hier maken we kennis met de rebelse ronin Gintoki en zijn twee kompanen, de sullige Shinpachi en het buitenaardse tienermeisje Kagura. Hun leven wordt ondersteboven gedraaid wanneer er een seriemoordenaar opduikt in de stad en een jeugdvriend van Gintoki wordt vermoord.

In vele opzichten is Gintama een typische manga adaptatie, maar wat de film zo leuk maakt is enerzijds de stevige dosis humor, maar anderzijds de zelfspot en constante referenties naar andere manga en anime, wat het voor de liefhebbers ook een feest van herkenning is. Zo lacht de film bijvoorbeeld met de bedenkelijke kwaliteit van mangaverfilmingen en zijn de personages zich ervan bewust dat ze in een film zitten. Hierdoor is Ginmata zo’n beetje de Deadpool van de live-action anime. Ook de praktische effecten zijn een bron van spot, maar de computereffecten laten hier en daar wel te wensen over. Verder brengt Yûichi Fukuda alles wel knap in beeld en zijn vooral de gevechten dynamisch en opwindend gefilmd.

Kijkend naar het verhaal van de film, merk je heel wat raakvlakken met de Kyoto-verhaallijn van Rurouni Kenshin, dat ook gebruikt werd voor de verfilming van deze manga. Toegegeven, ze situeren zich in dezelfde periode maar de plot voelt toch wat aan als een herkauwing. Dit omdat de verhaallijnen overlappende elementen hebben zoals de grote rol voor de Shinsemgumi, de rebelse groepering die de regering wilt omverwerpen en een protagonist die een legendarische samoerai was tijdens de revolutie.  Verder is het wel spijtig dat er buiten in de openingsscènes bitterweinig gedaan wordt met de buitenaardse wezens. Maar ja, misschien is dat wel voer voor het vervolg dat gepland staat voor deze zomer in Japan.