Garnet's Gold

Genre: portret | Duur: 1u15 | Release: 1 Januari 2015 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Ed Perkins | Cast:

De alleenstaande en kinderloze Garnet Frost zorgt voor zijn zieke moeder en knutselt in zijn vrije tijd allerlei attributen in elkaar voor komische acts. Twintig jaar eerder had hij een ongeluk ergens in de Schotse Highlands waar hij een staf vond. Gefascineerd door het boek van de 18^e-eeuwse Bonnie Prince Charlie is Gartnet ervan overtuigd dat op dezelfde plek een schat verborgen ligt. Na zoveel jaar achtervolgd te zijn door nieuwsgierigheid besluit hij terug te gaan naar het meer waar hij ooit bijna zijn leven liet. Een getraind filmkijker ziet echter al van ver aankomen dat de man eerder zichzelf zal terugvinden dan een stapel goud.

Gartnet’s Gold voelt dikwijls aan als een hoogdravend portret waardoor het meer iets weg heeft van een reportage dan een documentaire. Garnet is een prima onderwerp en de man durft ongestoord zichzelf te zijn. Regisseur Ed Perkins toont echter te veel adoratie voor Frost en slaagt er niet in om de kwelling van zijn onderwerp via beelden te vatten. Veel handelingen en situaties zijn dan ook niet erg veelzeggend of boeiend. Dit is een typisch verschijnsel bij cineasten die tijdens de opnames hun focus  nog onvoldoende leggen. Het is veeleer door de interviews dat we Garnet echt leren kennen. Doordat we de ware tragiek van de man pas aan het einde te weten komen, is de climax nogal onbevredigend.

Bovendien is de film volgepropt met muziek en liedjes, wat alles wel erg manipulatief maakt. Perkins mikt duidelijk op het maken van een crowdpleaser maar slaagt daar toch niet helemaal in. Sommige scènes lijken montagegewijs zelfs recht uit een reclamespot of videoclip te komen. Het kan niet verdoezelen dat de maker te weinig doordringt tot de ziel van zijn onderwerp. Sommige fragmenten zijn alsnog treffend in beeld gebracht en Garnet’s persoon en queeste is gelukkig interessant genoeg om te blijven volgen.