Flying Home

Het valt te betwijfelen of veel filmfans zich bewust zijn van wat de laatste film van Dominique Deruddere was: Firmin, blijkbaar, een komedie waarvan we durven veronderstellen dat het de cineast niet bepaald om een artistiek product of een individuele expressie te doen was. Zeven jaar later kan Deruddere eindelijk nog eens zijn ei kwijt, maar het blijkt slechts halfzacht.

De opzet om met Flying Home een charmante, lieflijke film af te leveren rond duivensport en cultuurverschillen, werkt enigszins. Er zit oprechte bezieling in dit project, dat draait om een Amerikaanse jongeman die naar het West-Vlaamse platteland afzakt om er in opdracht van een sjeik een duif te kopen. Het scenario is echter uitermate conventioneel en voorspelbaar en heeft teveel clichés nodig om effectief te zijn. Clichés zijn vaak waar, maar vooral onorigineel en in dit geval voornamelijk achterhaald: pastoors die een meid hebben, onbevolkte cafés zonder muziek, de dorpsfeesten waarop gretig de kuskesdans plaatsvindt,... behoren tot een Vlaanderen van enkele decennia geleden. Deruddere offert de hedendaagsheid van zijn verhaal op ten voordele van naïeve nostalgie, maar haalt daarmee ook een groot deel van de geloofwaardigheid van zijn film onderuit.

Flying Home is echter een productie van hoge kwaliteit: Deruddere weet wat hij doet. Het camerawerk en de mise-en-scène zijn overdacht en meer dan degelijk. De muziek (van de Duitse componist Wolfram de Marco) ondersteunt nadrukkelijk de emoties. Het verhaal kabbelt ritmisch verder naar zijn happy end. Dit blijkt dus warempel een Vlaams Hollywoodproduct te zijn: veilig, braaf, gepolijst, gedoseerd en volkomen risicoloos. Bijgevolg echter geheel oninteressant.

De opzet om met Flying Home een charmante, lieflijke film af te leveren rond duivensport en cultuurverschillen, werkt enigszins.

Deruddere weet daar nu en dan een sprankel Vlaamse ondeugd aan toe te voegen - de uit de hand gelopen kuskesdans is kolderesk maar zeer innemend - maar drukt wat ons betreft echt te weinig zijn stempel op deze prent. Het grootste probleem is echter de romance die het hart van de film zou moeten vormen: het is wel erg onwaarschijnlijk dat een succesvolle, koele, oppervlakkige Amerikaan al na twee dagen zijn hart verliest aan een banaal, kleurloos Vlaamse meiske. Zijn ongeïnspireerde zelfrealisatie - het leven draait om meer dan geld alleen blablabla - komt nietszeggend over. Ster-in-wording Jamie Dornan (die de hoofdrol kreeg in 50 Shades of Grey) heeft dan nog amper présence: we zagen een fletse mooie jongen zonder enig inlevingsvermogen.

De Vlaamse cast staat er uiteraard wel: mensen als Decleir, De Pauw en de Muynck hoef je niets meer te leren. Deruddere in feite ook niet, maar daar is Flying Home eigenlijk geen goed voorbeeld van. Ga zonder veel te verwachten echter vooral kijken, zodat succes Deruddere snel weer op het spoor zet naar iets rauw, origineel of stout.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de