Fjellet

Genre: Relatiedrama | Duur: 1u13 | Release: 1 Januari 2011 | Land: | Regie: Ole Giæver | Cast: Marte Magnusdotter Solem, Ellen Dorrit Petersen

In Fjellet, Noors voor 'de berg', gaan we samen met een koppel een berg op. De beklimming is een ultieme reddingsboei voor de relatie van Solveig (Petersen) en Nora (Magnusdotter Solem). Twee jaar geleden is Nora's zoontje in een ongeluk gestorven op diezelfde berg. Nu is Solveig zwanger en vindt ze het hoog tijd om de dood van hun zoontje definitief een plaats  te geven in hun relatie. Nora is het daar niet per se mee eens.

De onvoorstelbaar kalme berg is de setting voor dit relatiedrama zonder weerga. Niet alleen lijkt het natuurverschijnsel een ongelooflijke rust uit te stralen, je kunt door zijn toch wel zachte glooiingen amper vermoeden dat zulk een traumatische ervaring er heeft kunnen plaats grijpen. De kleine, amper aanwezige begroeiing, de rustige en halfbevroren meertjes, de kille rotsen en de pakken sneeuw vormen een extreem tegengewicht voor de innerlijke razernij en psychologische hel van beide personages.

Die juxtapositie is een opmerkelijke opsteker voor deze odyssee naar de plaats van het kwaad. Eenmaal boven aangekomen, zien we de jongen zijn thermos blinken tussen een stel rotsen en barst de bel van hun frêle relatie op uiterst agressieve wijze. Dit staat dan nog eens in schril contrast met sommige eerdere momenten in de film waarin we de intieme band van de protagonisten zien. Dit blijkt niet alleen uit romantische intermezzo's (niet meer dan kleine tussenpauzes), maar vooral uit de relationeel geïnspireerde woordenwisselingen over hoe een tent op te zetten of in het geniep gaan roken.

Uiteindelijk eindig je met een volledig beeld van hoe de relatie tussen Nora en Solveig in elkaar zit en waarom ze eindig moet zijn. Het terugtrekken naar de plaats van onheil is een voorbode voor het begraven van een trauma en voor het stopzetten van hun samenzijn. De berg is een ultieme presentie van het noodlot. Eentje waar Solveig op haast masochistische wijze graag naar terugkeert.

Het scenario is zo uitgepuurd dat niet er meer dan 73 minuten en twee personages nodig zijn om de volledige analyse en deconstructie van hun band te tonen. Enig minpuntje is de score die er op bepaalde momenten - hoe minimaal ook - bijkomt. Hoe brutaal en levensbedreigend de zo rustig uitziende natuur ook kan zijn, daar is geen ruimte voor kunstmatige menselijke inmenging. Het feit dat zowel Nora's zoontje als een relatie er sterft, is meer dan teken genoeg dat de berg geen bemoeienissen van ons mensen wil.

Jammer dat een uitgebreide bioscooprelease voor dit low-budget drama met maximale impact er niet in zit. Zeer sterk, zeker als de natuurkracht op je ogen gebrand wordt op een groot bioscoopscherm.