FC De Kampioenen 4: Viva Boma

Valt een film van FC De Kampioenen eigenlijk te recenseren? Is dit niet gewoon wat het is? Maar na de eerste drie films over de bonte voetbalbende genegeerd te hebben, blijken we toch een aanzienlijk onderdeel van de carrière van Jan Verheyen te mislopen. Hij neemt voor de derde keer de regie van een Kampioenenfilm op zich maar toont zich wel van zijn aller- allerberoerdste kant.

De gekende figuren uit de televisiereeks hebben al jaren hun duidelijk afgetekende rol, maar het blijkt toch alsmaar moeilijker te worden al die karakters in één plot te laten passen. Het overlijden van Balthasar Boma zet een rommelige reeks gebeurtenissen in gang waarin krampachtig geprobeerd wordt elk personage aan bod te laten komen, met als gevolg dat dit narratief gezien alle kanten op gaat - maar niets ervan slaat ergens op. Centraal staat Ronaldinho, stiefzoon van Boma, die zijn leven een andere wending moet geven wanneer hij de worstenfabriek erft. DDT ruikt een kans maar zijn plots opgedoken dochter dreigt er een ander verhaal van te maken. Een telefoontje uit Australië zet de zaken nog meer op zijn kop. En het is ook nog carnaval. Komt het even mooi uit dat Carmen er eigenlijk al als een travestiet op leeftijd bij loopt!

Interesseert het eigenlijk ook maar iemand waar deze kolderprent over gaat? FC De Kampioenen is eigenlijk een tot leven gekomen stripverhaal vol cartooneske fratsen en stoten, liefst zo aangedikt mogelijk gebracht, tot vertier van de allerjongsten en simpelen van geest. Familie-entertainment noemt men dat maar we durven ons toch de vraag stellen wat het gezamenlijk IQ is van een gezin dat daadwerkelijk geniet van deze extreem onnozele, simplistische en bij (veel) momenten beschamend flauwe taferelen. Alles welbeschouwd durven we De Buurtpolitie in vergelijking met deze krakkemikkig opgezette, dwaze en - we moeten er niet om heen draaien - amateuristische bedoening haast een meesterwerk noemen. Het is zo triest dat zelfs Herman Verbruggen (Marcske) niet eens uit de toon valt.

De kluchtige toestanden worden geaccentueerd door een nadrukkelijk frivole score, die het circusgehalte nog eens vergroot. Gelukkig kunnen de op sleeptouw genomen volwassen in het donker van de cinemazaal nog de schaamte verbergen wanneer de film echt een dieptepunt van leeghoofdige humor bereikt. De lichtjes aftakelende overgrootmoeder in het gezelschap zal zich haar aanwezigheid echter niet beklagen.

We durven ons de vraag stellen wat het gezamenlijk IQ is van een gezin dat geniet van dit familie-entertainment

FC De Kampioenen 4: Viva Boma is eigenlijk een verarming voor de Vlaamse cinema. Ja, er gaat een slordig half miljoen mensen naar kijken, en we weten al lang dat Jan Verheyen zijn plat-commerciële neigingen ver uit de buurt houdt van ook maar enige artisticiteit, maar ... moet dit echt?

De finale van deze bedenkelijke film speelt zich af op Aalst carnaval. Ook volks, vulgair en vrolijk, maar zoveel gelaagder, creatiever en authentieker dat het als een bezoedeling aanvoelt dit volksfeest als decor te laten dienen voor zo'n flets vermaak. Niettemin: dat Verheyen deze opnames tot een (redelijk) goed einde wist te brengen - het moet een logistieke nachtmerrie geweest zijn - is net een kleine illustratie dat de man wel iets kan. Dus mag het volgende keer weer net iets meer zijn?

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de