Elegy

Genre: Liefdesdrama | Duur: 1u48 | Release: 22 Oktober 2008 | Land: VS | Regie: Isabel Coixet | Cast: Ben Kingsley, Penélope Cruz, Peter Sarsgaard, Patricia Clarkson, Dennis Hopper

Beautiful women are invisible; we're so dazzled by the outside that we never make it inside. Soms overkomt het ons dat we voor een stukje dialoog vallen en nog dagenlang met de schoonheid ervan rondlopen. Zo is dat het geval met Elegy, een indringend liefdesdrama van Isabel Coixet waarin licht geworpen wordt op de onmogelijke en destructieve hartstocht van een oude man voor een veel jongere vrouw.

David Kepesh - een verrukkelijke Ben Kingsley - is een succesvol docent en cultuurcriticus. Hij is uitzonderlijk geleerd, speelt piano, rijdt rond in een prachtige sportwagen en is bovendien een uiterst bekwame rokkenjager. Kortom, zo iemand die wij maar wat graag als opa zouden hebben. I'm very vulnerable to female beauty... Everybody's defenseless against something, and that's it for me, horen we hem met zijn doordringende stem zeggen. Kepesh is een adept van de mei '68-beweging en vluchtte aldus op jonge leeftijd weg van zijn verstikkende huwelijk. Sindsdien houdt hij er een hedonistische levenskijk en losbandig liefdesleven op na.

Maar dan ontmoet hij de studente Consuela, vertolkt door een minstens even verrukkelijke Penélope Cruz, die zijn leven overhoop gooit. Kepesh wordt doordrongen van Consuela, een Cubaanse godin die van de eens zo zelfzekere en arrogante professor niet veel meer heel laat. Voor Kepesh is Consuela zowel een Aphrodite als een Sirene en betekent het enigma van haar schoonheid zijn redding evenals zijn ondergang.

Met Elegy, een treurdicht, brengen Isabel Coixet en scenarist Nicholas Meyer een adaptatie van Philip Roth's bejubelde novelle The Dying Animal. Een ondankbare taak, zeker als je je de laatste Roth-verfilming, The Humain Stain, herinnert. Meyer slaagt er echter in om uit het harde en zo karakteristieke woord van Roth een proper, doordacht en uitstekend gebalanceerd scenario te puren. In tegenstelling tot wat we meestal gewend zijn. Zo creëert de scenarist meer voeling en diepgang. Spijtig genoeg zijn de toevoeginge maar wat cliché waardoor de plot van Elegy mak en voorspelbaar aanvoelt. Toch verdient Meyer een pluim om het mooie proza van Roth zo goed naar het witte doek te vertalen. De David Kepesh in Elegy komt dan wel wat minder genuanceerd over dan die in The Dying Animal, maar toch geniet je van elk woord en elke emotie.

Dat genot danken we vooral aan regisseur Isabel Coixet, die ons met The Secret Life of Words al aardig wist te bekoren en die voor Elegy een fantastische cast rond zich wist te scharen. Kingsley en Cruz storten zich vol overgave in hun rol en Dennis Hopper en Peter Sarsgaard zorgen voor heerlijke tragiek en humor. Maar het is vooral Patricia Clarkson, als het seksvriendinnetje van Kepesh, die ons hart een klein beetje deed bloeden.

Coixet bouwt op deze ijzersterke vertolkingen en het doordachte scenario een gelaagd verhaal over liefde en bekering. Ze laat daarbij voldoende ruimte open voor de ontplooiing van haar personages. Coixet sluiert de film tegelijkertijd in schoonheid en tristesse dankzij de verzorgde fotografie van Larrieu en de weemoedige pianomuziek van Pärt en Beethoven. Het is echter deze hoge vorm van esthetisering die Coixet belemmert genoeg durf en kracht in haar werk te steken en waardoor de op zichzelf sterke onderdelen geen echt krachtig geheel vormen. Ze speelt te veel op veilig en heeft iets te duidelijk op de Insert-Some-Drama-knop gedrukt.

Toch kunnen we Elegy warmpjes aanbevelen. Een betere Kingsley vind je niet gauw en een mooiere Cruz waarschijnlijk ook niet. Bovenal is het een sterke sterke karakterstudie over bindingsangst. Met de krachtige roman van Roth als basis breng Coixet ons met Elegy een sterk menselijk drama.