El Metodo

De basisprincipes van bedenkelijke reality-formats als Expeditie Robinson en Big Brother mogen dan al ergerniswekkende televisie opleveren, ze blijken ook te inspireren. Het Spaans-Argentijnse El Método is aldus een aangename kruising van De Mol en De Topmanager geworden.

Zeven mensen melden zich aan op de kantoren van een grote firma. Allemaal zijn ze kandidaat voor een vetbetaalde job bij deze prestigieuze onderneming. Maar dan blijkt dat de sollicitatieprocedure hoogst ongewoon zal verlopen. De potentiële werknemers moeten immers onder elkaar uitmaken wie de job in de wacht sleept, geholpen door vragen en opdrachten die op een computerscherm verschijnen. Deze selectieprocedure blijkt de Grönholm-methode te heten. Wie als laatste de kamer verlaat, heeft de strijd gewonnen. Aanvankelijk tonen de spelers - vijf mannen en twee vrouwen - zich competitief en ambitieus genoeg, maar de psychologische spelletjes beginnen uiteindelijk hun tol te eisen. Bovendien vermoedt de groep dat één van de sollicitanten eigenlijk een spion is van de personeelsdienst. En er zijn nog meer raadsels. Zo weigert één kandidaat zijn huidig beroep prijs te geven. De twee jongste deelnemers, die het meest aan de sympathie van de kijker appelleren, zijn bovendien ooit een koppel geweest. Beiden verbazen ze zich erover dat er van hun idealistische ex van jaren terug niet veel meer over blijft.

Ingrediënten genoeg dus voor een beklijvende en inzichtelijke film, die slechts acht personages en één decor nodig heeft om te boeien. Maar regisseur Piñeyro weet de psychologische strijd en claustrofobische sfeer echter handig te ventileren met een passende dosis farce. Hoe het b.v. komt dat twee deelnemers halverwege de dag elkaars hemd dragen, zorgt voor een leuke onderbreking. Door buiten het gezichtsveld van de kijker ook nog een hevige betoging van andersglobalisten te laten plaatsvinden, plaats Piñeyro zijn verhaal ook nog in een context. Dat levert de film echter ook een euvel op: als uit zowel deze protesten als uit de sollicitatieprocedure blijkt dat de onderneming in kwestie niet echt zuiver op de graat is, waarom zijn zeven welstellende en reeds succesvolle mensen dan zo gebrand op de job? Nu valt met deze zwakke plek in het scenario best te leven, want de strak vertelde film geeft ons voor een keer eens een goed excuus om ongegeneerd te genieten van de verbale steekspelen en onderhuidse stoten die concurrenten elkaar zonder scrupules toedienen. Net als in die realityshows dus, maar dan met meer stijl en waardigheid. Een mooie surplus is de cast, waaronder de voor cinefielen zeker niet onbekende Najwa Nimri. U kon deze lieftallige actrice met de indringende ogen - geen Hollywoodster die er kan aan tippen - al aan het werk zien in Los Amantes del Circulo Polar, Lucia y el Sexo en Piedras. Aan haar zijde de Spaanse ster Eduardo Noriega, bekend van Tesis, Novo en Abre los ojos. Zij slagen er goed in de kijker bij het gebeuren te betrekken, al zorgen hun personages in de wat slordig afgehandelde finale voor een iets te klassieke afloop. Niettemin weet El Método een genietbare, amusante prent te zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de