Los Amantes del Circulo Polar

Genre: Metafysisch drama | Duur: 1u52 | 1998 | Release: 22 April 1999 | Land: Spanje | Regie: Julio Medem | Cast: Najwa Nimri, Fele Martinez, Nancho Novo, Maru Valdivielso, Peru Medem, Sara Valiente, Jaroslaw Bielski

Een Spaanse cineast die onvermijdelijk wat in de schaduw van Almodovar blijft staan, is Julio Medem, die zich sinds zijn debuut in 1991 ontpopte tot een even krachtige verteller als talentvolle beeldenschieter, met Lucía y el sexo als voorlopig hoogtepunt. Net daarvoor blikte hij Los Amantes in, een mooie tragedie die op tal van Europese festivals bekroond werd.

De achtjarige Otto en Ana leren elkaar kennen wanneer hun ouders met elkaar trouwen. Tegen de tijd dat ze tieners zijn, zijn de twee aan elkaar verknocht geraakt, maar dan als minnaars in plaats van als broer en zus. Hun leven bevat een aantal bizarre toevalligheden, zoals het feit dat hun beide namen palindromen zijn. Wanneer de twee gescheiden raken, blijven ze geloven dat hun liefde zo sterk is dat dat toeval hen weer samen zal brengen. De kracht van liefde versus het noodlot dus. Wat zal er winnen?

Die centrale vraag is als scenariogegeven niet bepaald nieuw. Het was halfweg de jaren '90 zelfs een trend het toeval als basis van een (vaak metafysische) plot te gebruiken (Magnolia, Lola Rennt, Trois Couleurs) en vele postmodern(istisch)e filmmakers blijven er originele dingen mee aanvangen. Medem voegt er oprechte emoties aan toe en bereikt zo een rijkelijke, haast illusionaire vertelling waarin namen, plaatsen en gebeurtenissen steeds weer bij elkaar uitkomen en zo één grote cirkel vormen. Het verleden raakt vermengd met het heden, het begin met het einde, en Otto en Ana voelen zich deel uitmaken van iets groots en magisch.

De ene meeslepende scène na de andere maakt dat Los Amantes niet snel los te laten valt. Medem speelt met het verhaal (afwisselend verteld door Otto en Ana), met de camera en met het licht (vooral zonlicht, stilaan een stijlkenmerk), maar ook met zijn personages. Zo komen Otto en Ana na een tijd van elkaar gescheiden te zijn, op hetzelde terras te zitten maar zonder elkaar te zien. Pas vele jaren later zullen ze weer bij elkaar in de buurt komen. Als kijker valt er hier niets tegenin te brengen, maar dat levert geen frustratie op. Medem geeft ons zoveel moois dat we ons gewillig laten meeslepen.

De bekoorlijke Najwa Nimri (zie ook Piedras en Abre los ojos) is perfect als Ana, en heeft ongetwijfeld de mooiste ogen ter wereld. Martinez (Abre los ojos, La Mala educación) toont als Otto het doorzettingsvermogen en de kwetsbaarheid die je van een moderne held mag verwachten. Samen vormen ze de spil van een hartverwarmend, stilistisch verfrissend sprookje dat iedere filmliefhebber gezien moet hebben.