Diarios de Motocicleta

Ernesto 'Che' Guevara staat vandaag vooral bekend als opdruk voor T-shirts. Dat het een linkse rakker betreft die iets te maken had met de revolutie in Cuba, zo ver reikte onze kennis nog wel. Maar wie Che was of waar hij vandaan kwam? Diarios de Motocicleta licht een tipje van de sluier, maar heeft nooit de pretentie een historische of documentaire film te zijn.

De prent is het relaas van de reis die de jonge Ernesto Guevara De la Serna (Bernal) samen met Alberto Granado (De la Serna, neef van) maakte doorheen Latijns-Amerika. De reis die hem maakte tot wie hij is geworden. Zijn bewustwordingsproces, het voorspel tot zijn revolutionaire carrière.

In het eerste uur van de film primeren de opwinding van het vertrek, de lust van de jongemannen en de perikelen met een aftandse moto, genaamd De Machtige. We zien de zorgeloze trip van twee jongens van goede komaf. Naarmate de reis vordert, veranderen Ernesto en Alberto. En met hen de toon van de film. Ernesto wordt steeds sterker geraakt door het onrecht dat hij ontmoet. De reisgezellen ontmoeten verjaagde Indianen en uitgebuite mijnarbeiders. Ze werken een tijdje in een leprakolonie. De muziek wordt steeds dramatischer, de gesprekken worden steeds minder vrijblijvend en de beelden steeds donkerder en aangrijpender, met als hoogtepunt de zwart-wit quasi-stills van Latijns-Amerikanen voortgestuwd door bluesy akoestische gitaren. Wauw.

Diarios de Motocicleta is het verhaal van de politieke bewustwording van de revolutionaire leider Che Guevara en is dus onvermijdelijk politiek geladen. In elke ontmoeting, in elk gesprek schemert het latere leven van El Che door. Of zijn wij het die er die betekenis als toeschouwer aan toekennen? Diarios de Motocicleta toont het onrecht dat het sociaal engagement in Ernesto wekte en laat ook ons niet onberoerd. Maar Walter Salles (Central do Brasil, Abril Despedaçado) maakte van de reisdagboeken van Ernesto en Alberto bovenal een bruisende, amusante en meeslepende roadmovie. De groeiende vriendschap tussen twee kameraden, volwassenwording, wegglijdende wegen, overweldigende vergezichten getekend Eric Gautier (Intimacy), alles is aanwezig.

Gaél Garcia Bernal, nauwelijks minder een sekssymbool dan het personage dat hij al eens neerzette in de miniserie Fidel, doet zijn reputatie alle eer aan en maakt van Che een introverte en innemende jongeman. Uiteraard geeft Diarios de Motocicleta een geromantiseerd beeld van Che Guevara, de film is tenslotte gebaseerd op 's mans eigen dagboek. Uiteraard werd Che later een heel wat minder perfecte schoonzoon dan deze prent doet vermoeden. Maar los van de discussie over de psychologie van de revolutionaire strijder en over politiek-historische accuraatheid is Diarios de Motocicleta een meeslepend, bij momenten betoverend portret van de adolescentie van een van dé iconen van de vorige eeuw. Che Guevara: vorige week nog op uw T-shirt, deze week in uw bioscoop.

Benjamin De Cleen Helemaal (niet) akkoord? Lees de