Dallas Buyers Club

De befaamde revival van de carrière van Matthew McConaughey kent een voorlopig hoogtepunt met zijn eerste Oscarnominatie - die hij zeer waarschijnlijk verzilvert - voor het drama Dallas Buyers Club. De ondernemende aidspatiënt die McConaughey hier vertolkt, hadden we tot voor enkele jaren nooit als een personage gezien dat hij met de nodige nuance zou kunnen neerzetten.

In 1985 werd bij de Texaan Ron Woodroof de diagnose hiv gesteld, in die dagen nog niet zo bekend en vooral voorkomend bij homomannen. Woodroof, een hetero met wisselende contacten, moest op dat moment niet alleen de shock verwerken dat hij mogelijk nog slechts enkele weken te leven had, zijn omgeving liet hem vallen als een baksteen, veronderstellend dat hij seks had gehad met mannen en besmettelijk was.

Woodroof bleef echter niet bij de pakken zitten en ging op zoek naar aidsremmende medicijnen, die echter illegaal waren. Hij kwam daarbij in contact met lotgenoten - mensen die hij in zijn eerdere bestaan zelfs geen blik waardig gunde, zoals de transgender Ramona - en besluit een handel op te zetten om hen te helpen.

McConaughey maakt aanvankelijk vooral indruk door de fysieke transformatie - hij vermagerde schrikwekkend voor deze rol - maar weet al snel ook een zeer geloofwaardig en genuanceerd personage neer te zetten. Het scenario helpt hem daar enigszins bij. Hoe Woodroof met zijn ziekte omgaat en zich gedurende de laatste jaren van zijn leven inzet voor anderen, wordt ons zonder enig effectbejag of nadrukkelijke dramatisering getoond. Anderzijds ondergaat het personage ook een klassieke transformatie.

Enigszins klassiek Hollywooddrama met een sterke McConaughey

Hoewel het bekroonde Philadelphia intussen al meer dan 20 jaar geleden verscheen, blijken verhalen over aids nog altijd niet evident in Hollywood. De Canadese cineast Jean-Marc Vallée (van het genietbare C.R.A.Z.Y. en The Young Victoria) vindt echter een mooie toon: het melodrama vermijdend, sec, nergens uit op shocks, zonder gebruik van dramatische muziek.

Die kalme aanpak maakt de film bij momenten ook wat eentonig en afstandelijk. Woodroof's belevenissen zijn in zijn geheel genomen nu ook weer niet zo bijzonder en de plot wordt op traditionele wijze afgehandeld. Toch is de prestatie van McConaughy beslist de moeite, en ook de Oscargenomineerde Jared Leto verrast in een weliswaar bekroningsvriendelijke maar aangrijpende rol.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de