Cycle of Fences

Genre: | Duur: 00 min. | Release: 30 November 2009 | Land: België | Regie: Sebastien Wielemans | Cast:

M.A.D. of Minutemen American Defense is een vrijwilligersorganisatie van zelfverklaarde patriotten die de grens tussen Arizona en Mexico bewaken met zware wapens. Brusselaar Sebastien Wielemans draaide in 2008 een reportage over hun leidster, Shawna Forde, voor de Franstalige Canadese omroep. De opgewekte stem van de rondborstige blondine doet de oren spitsen –“You have to be willing to die for your country”, weet ze. “This is a war. And we will win this war”.

Luttele maanden later kreeg Wielemans van VRT de kans een docu te draaien in de reeks Puur Persoonlijk –een ideale kans om zijn reportage verder uit te werken, dus nam hij contact op met het M.A.D.-opperhoofd. Maar de 41-jarige Forde bleek achter tralies te zitten. Ze was de hoofdverdachte van de roofmoord op een Mexicaanse dealer en diens jonge dochter. Wielemans greep zijn camera en zette koers terug naar de USA. Daar onmoette hij Fordes familie en vrienden. Die laatsten, gezegend met namen als Chuck, Lee en zowaar Laine Lawless -drijvende kracht achter justiceforshawnaforde.com- winden er geen doekjes om. “I think i need some AK 47 therapy”, klinkt het. “It’s a well-known gun, and it’s not only for Jihadi!”. Het is het slag Amerikanen dat de agressieve radiohost Rush Limbaugh of de extremistische Tea Party maar een bende zwakkelingen vindt. 

Cycle of Fences –of in het Nederlands: Eindeloos Begrensd- mengt vroegere, lagekwaliteits-videobeelden met mooi in beeld gezette, meer glossy nieuwe interviews. Fordes brieven worden verwarrend genoeg soms door haarzelf, soms door de regisseur gedebiteerd –het is niet alleen even wennen aan haar gedachtengoed, maar ook aan Wielemans’ Frenglish. Al was dat met de protagoniste in de cel, ongetwijfeld een onvermijdelijke kunstgreep. Storender zijn foutjes als overbodige schermopschriften (“Shawna’s daughter” als je dat allang kon weten) of zelfs een ronduit verkeerde vertaling (‘abuse’ betekent hier niet ‘verwijten’ maar wel ‘misbruik’).

Toch weet het resoluut niet uitleggerige Cycle of Fences vaak te raken. Niet alleen door nieuwe concepten als rape trees en remote viewing, maar vooral door pijnlijk aan te tonen hoe meerdere vormen van misbruik (‘abuse’, dus) binnen de familie Forde blijft voortgaan, van generatie op generatie. Tegen het eind zet Wielemans wat feiten op een rij. Daardoor leer je niet of en waarom Forde de dealer neerknalde, noch of de Minutemen altijd shoot to kill. Wel zorgt het voor een pijnlijk scherp portret van een vigilante vrouw.