Clip

Genre: Drama | Duur: 1u40 | Release: 1 Januari 2012 | Land: Servië | Regie: Maja Milos | Cast: Isidora Simijonovic, Vukasin Jasnic, Dimitrije Arandjelovic, Jovo Maksic, Zoran Maksimovic, Sanja Mikitisin

De Servische film Clip was een van de grote spraakmakers van het afgelopen Filmfestival van Rotterdam. De film verdeelde het publiek met zijn shockerende onderwerp en expliciete beelden, maar mocht toch naar huis met een prijs voor beste debuutfilm. Ook het publiek van het Filmfestival Brussel bleef niet onberoerd, te merken aan het aantal mensen dat vroegtijdig de zaal verliet.

Maja Milos' debuutfilm presenteert dan ook geen gemakkelijk verteerbare materie. Ze richt haar camera op Jasna, een zestienjarig meisje waarvan het leven in het teken staat van rondhangen, feesten, drugs en vooral seks. Dit laatste gebruikt zij als middel om de knappe Djole voor haar te winnen, al dan niet met succes. Bovendien legt zij al haar escapades nog eens vast op camera. Van een band met haar familie is er nauwelijks sprake.

Clip is bijgevolg geen alledaagse 'coming of age'-film. Het beeld dat van Jasna en haar vrienden geschetst wordt is allesbehalve lieflijk en optimistisch. Milos toont ons een ontspoorde Servische jeugd, die alle remmen kwijt lijkt te zijn door de toenemende generatiekloof, het verval van tradities en waarden, en de pornificatie en digitalisatie van ons leven. Ze velt echter geen oordeel over haar personages en toont een oprechte bezorgdheid. Dit manifesteert zich in enkele scènes waarbij Jasna's glazen omhulsel doorbroken wordt, zoals wanneer ze te weten komt dat een weesmeisje niet lang meer te leven heeft. Helaas gaat deze bezorgdheid deels verloren door het status quo-einde en het eendimensionale karakter van de andere personages.

Hoewel er een duidelijke boodschap aanwezig is, heeft de film verder eigenlijk bitter weinig te zeggen. Bovendien is het beklagen van een ontspoorde jeugd niet echt origineel meer, denk maar aan het controversiële Kids of het meer recente Detachment. Toch  weet Milos haar film extra kracht te geven door het grauwe en neerslachtige decor van het post-Communistische Servië, maar ook door de realistiche benadering en de energieke stijl van de film.

Deze energie put de film uit de sterke acteerprestaties van de jonge hoofdrolspeler en de verfrissende visuele stijl. De smartphone zit de personages dicht op de huid terwijl de traditionele camera vaak koel en observerend is. Dit zorgt voor een beklemmende sfeer, vooral bij de talrijke, zeer expliciete seksscènes. Hier zit meteen ook het knelpunt van de film. Niet alleen zullen best wat toeschouwers tegen de borst gestoten worden, na de zoveelste scène gaat het gewenste effect toch wat verloren. Soms is de kracht van suggestie wel degelijk beter dan expliciet tonen, zeker als je op meer uit bent dan louter shockeren.