Chasing Madoff

Genre: documentarie | Duur: 1u34 | Release: 1 Januari 2011 | Land: VS | Regie: Jeff Prosserman | Cast:

De financiële crisis maakt documentairemakers alvast niet armer. Sinds 2008 is wel meer dan een documentaire over de bankencrisis verschenen. Oscarwinnaar Inside Job is tot nu toe de bekendste. Chasing Madoff moet daar tegenover helaas het onderspit delven.

Centraal staat Bernie Madoff, een mysterieuze manager op Wall Street, die in 2008 gearresteerd werd wegens een grootschalige afzetterij. Hij beheerde een zogenaamd ‘hedge fund’ waarin hij geld van gewone mensen investeerde, zonder te kunnen garanderen het te kunnen teruggeven. In 2008 kwam dan ook de rampzalige situatie voor dat het geld van die investeerders gewoon niet meer bestond.

Het was echter al enkele jaren daarvoor dat een stel Wall Street-specialisten, geleid door Harry Markopolos de wanpraktijken van Madoff op het spoor kwamen. Markopolos had letterlijk een document in handen gekregen waarin zwart op wit bewezen werd dat Madoff geen kosjere praktijken onderhield. Het drietal onderzocht de zaak op eigen houtje en ging ermee naar zogenaamde neutrale instanties en enkele vooraanstaande kranten. Allen bagatelliseerden de data echter en het nieuws kwam nooit aan de oppervlakte. Tot de fundamenten in 2008 ineenstortten.

Het is interessant om de financiële crisis behandeld te zien aan de hand van een case study. Maar hoewel we een paranoïde verhaal krijgen in plaats van een opeenvolging van statistieken, diagrammen en schema’s, is de film moeilijk te volgen. De filmmakers springen van de hak op de tak en vertellen het verhaal vrij ongestructureerd. Zelfs de rustpunten zijn chaotische montages van archiefbeelden en animatie. Wij snakten stiekem naar een statistiek, een diagram en een schema.

De paranoia die in de film zit, gaat gepaard met een paranoia van de kijker. De hoofdpersonages, Markopolos op het voorfront, en de filmmakers zelf, staan duidelijk aan een kant van de strijd - Madoff aan de andere. Door het soms waanzinnige discours van Markopolos, kregen wij als kijker echter soms het gevoel dat hij misschien wel echt gek was, ontploffend van achtervolgingstheorieën.

Ondanks de boeiende materie en het vast interessante verhaal, misten we dus structuur, helderheid en misschien ook een eerlijke verteller, die niet meegaat in de paranoia, maar klaar en duidelijk feiten en een verscheidenheid aan meningen op tafel legt.