Changing Lanes

Bij het aanschouwen van de titelrollen, Ben Affleck en Samuel L. Jackson, en de titel van de film, zou men misschien meteen een link maken met Trading Places. Deze film uit de jaren '80 vertelt het verhaal van een arme zwarte bedelaar (Eddie Murphy), die de plaats inneemt van de blanke belegger (Dan Akroyd). Changing Lanes heeft echter niets met deze film te maken en toetst een heel ander onderwerp aan. Gavin Banek (Ben Affleck) is een blanke ambitieuze advocaat, die een zeer belangrijk dossier moet afleveren bij de rechtbank. Onderweg naar de rechtbank raakt hij verzeild in een verkeersongeluk met Doyle Gipson (Samuel L. Jackson), een zwarte verzekeringsagent. Gipson op zijn beurt zit middenin een echtscheidingsprocedure en moet zijn zaak gaan verdedigen voor de rechter.

Wanneer Banek een cheque uitschrijft voor de schade aan de auto, geeft hij per ongeluk zijn dossier aan Gipson en laat hem hulpeloos achter. Gipson komt te laat en verliest zijn twee zoontjes aan zijn vrouw. Banek ontdekt pas in de rechtbank dat zijn dossier verdwenen is. Vanaf dat moment begint er voor Banek een race tegen de klok. Gipson begeeft zich echter op de rand van de afgrond en is niet van zinnens om zonder slag of stoot het dossier te overhandigen aan Banek. Met Changing Lanes heeft Roger Michell een verrassende wending gegeven aan zijn carrière. Michell was immers verantwoordelijk voor het stroperige Notting Hill met Hugh Grant en Julia Roberts. Geen zoete woordjes deze keer voor Michell, maar keiharde confrontaties, zenuwslopende scènes en kletterende dialogen. Een verzoening tussen beide protagonisten lijkt in de film steeds verderaf en daarvoor kon Michell dankbaar gebruikmaken van het scenario van Michael Tolkin (The Player, Deep Impact).

Geen wilde achtervolgingen, explosies of vuurgevechten, maar sterke woordenwisselingen uit de oude doos. Daarbij was het nog eens genieten van de vertolking van Samuel L. Jackson. Badass Jackson opent hier nog eens alle registers en zet één van zijn betere rollen neer. Daarbij was het bovendien opvallend dat de jonge Ben Affleck zich staande wist te houden. Affleck geeft behoorlijk gestalte aan zijn personage en doet vermoeden dat hij wel eens meer in zijn mars zou kunnen hebben dan spitsbroeder Matt Damon. Het enige minpunt aan deze film was het alsmaar uitrekken van het finale einde. Spijtig ook dat Michell koos voor een conventioneel Hollywood-einde...

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de