Capitaes de Abril

Kan je's avonds uitgaan en 's morgens een museum bezoeken? Kan kunst de wereld redden? Laveren politieke correcte thema's zich altijd richting grote kunst? En vooral: welk café biedt de garantie dat je 's morgens niet in staat bent een museum te bezoeken? Op vragen een, twee, en vier blijven wij het antwoord schuldig, op vraag drie konden we na het zien van Capitaes de Abril enkel een welgemikt 'neen' mompelen. Kroniek van een zachte revolutie. En een film die, bij momenten groots, het publiek voor het merendeel in slaap wiegt. Jammer.

In de nacht van 24 april op 25 april verandert het aangezicht van Portugal voorgoed. Antonia's broer, een soldaat die op het punt staat ingescheept te worden naar de Portugese Afrikaanse kolonies, geeft er de brui aan. Maia heeft eigenlijk genoeg van het hele staatsapparaat. Samen met Gervasio wil hij oprukken naar Lissabon, een einde maken aan de uitwassen van het communisme. De meerderheid van de militairen schaart zich onmiddellijk achter het duo. En zo schrijven Maie en co geschiedenis. Geweldloos bezetten ze de Portugese radio, draaien er het verboden lied 'Grandola'; het signaal voor de ontketening van een staatsgreep. Met alle middelen verzetten de hoogste legerstaf en de president zich tegen de revolutie.

Vergis u niet: Capitaes de Abril intrigeert in meerdere opzichten. Hoe Maia en de zijnen categoriek weigeren geweld te gebruiken. In één scène wandelt Gervasio doodgemoedereerd naar een generaal die hem elk moment kan neerschieten. In een andere scene huivert heel Lissabon als Maia twijfelt het presidentieel paleis neer te schieten. Fragmenten die haast als stillevens op het scherp van een dodelijke stilte opereren. Ook de acteurs blinken uit in trefzekerheid. Vooral Stefano Accorsi schittert als geweldloze revolutionair.

Maar. Edoch. Desalniettemin. De bekende actrice Maria de Medeiros schildert haar epos te lang uit, weeft een onontwarbuur kluwen naast en door elkaar heen lopende verhaallijnen. Uiteindelijk verdwaal je in irrelevante zijpaden. Gevolg: Capitaes de Abril duurt te lang. Met enkele sequenties minder gaven wij deze film ***. Nu moet hij het stellen met eentje. Kunst als een documentaire met enkele hartverlammend goede scenes. Geen grootse kunst. Jammer.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de