Brothers

Genre: documentaire | Duur: 1u40 | 2015 | Release: 4 Mei 2016 | Land: Noorwegen | Regie: Aslaug Holm | Cast:

Bijna 10 jaar lang legde de Noorse filmmaker Aslaug Holm op film vast hoe haar zonen opgroeiden. Het is opmerkelijk dat zij hen kon observeren zonder dat haar aanwezigheid hun gedrag al te veel beïnvloedde. Terwijl de seizoenen elkaar blijven afwisselen, zien we hoe deze jongens met de bijhorende groeipijnen door het leven gaan. Markus en Lukas zijn twee heel gewone jongens die de verwachtingen van hun vader nastreven zoals kinderen dat neigen te doen, die popsterren nabootsen en elkaar rivaliseren en ondersteunen zoals enkel broers dat kunnen. De situaties waarmee ze omgaan zijn alledaags maar omdat we dit in een ruim kader aanschouwen en we geregeld met erkenning geconfronteerd worden, kijken we vol belangstelling en medeleven toe.   

Het opzet van deze film doet ongetwijfeld denken aan Boyhood. Maar ook dit is veel meer dan zomaar een straffe gimmick. Met Brothers bevindt Holm zich namelijk op heel persoonlijk terrein, wat dan ook een zeldzame intimiteit met zich meebrengt. Op een evenwichtige manier steekt ze haar zonen op gepaste wijze een hart onder de riem. Toch bewaart ze altijd de nodige afstand, zodat ze zelfstandig in het leven leren staan. De moederlijke liefde waarmee ze haar zonen in het vizier houdt, zorgt dan ook voor oprechte ontroering. Dat zij alles heeft vastgelegd op pellicule, getuigt niet alleen van een bewonderenswaardige discipline, het geeft de film ook een consistente weergave. Op geen enkel moment dreigt dit te verzanden in een vrijblijvende homevideo.

Af en toe werpt zij haar zonen een vraag toe, waardoor de film een filosofisch tintje krijgt. Ook in de doordachte fotografie is haar zin voor poëzie voelbaar. Zelfs tot achter de schoolpoorten volgt ze hun leerproces op. Wanneer de jongens de volwassenheid naderen en hun nood aan privacy en zelfbeschikking toeneemt, valt te merken dat het moeilijk voor haar wordt om hen te blijven filmen. Het had dan ook fijn geweest als we iets meer van hun puberteit hadden gezien, al hoeft dit in geen geval als een tekortkoming beschouwd te worden. De passie waarmee deze moeder zich aan elk moment probeert vast te houden, doet de Sehnsucht oplaaien en na afloop kan het bijna ook niet anders dan te beseffen dat deze broers je hart een beetje gestolen hebben.