Big Hero 6

Walt Disney Animation Studios probeert nog steeds uit de schaduw van zijn bastaardkind Pixar te kruipen maar dat lijkt maar in beperkte mate te lukken. Door het klassieke prinsessenrecept van Frozen kon de studio echter een groot deel van haar publiek terug voor zich winnen. Vooral kleine meisjes kregen het flink te pakken door dit sprookje en dat zullen hun heldhaftige papa’s geweten hebben – vooral nadat ze het lied Let It Go als een loeiende sirene eindeloos opnieuw door hun de strot geramd kregen. Ook Big Hero 6 was een groot succes in Amerika en het moet gezegd worden: dit is best wel charmant entertainment.

Nochtans lijkt deze prent bij aanvang niet echt bijzonder. Maar na een kwartier gebeurt er iets tragisch wat deze film een dramatische geladenheid geeft. Hierna ziet Hiro, een gemotiveerde nerd, zijn revolutionaire uitvinding gestolen worden en gaat hij op zoek naar de dader. Hierbij kan hij rekenen op de hulp van Baymax, een medische genezingsrobot die best kan omschreven worden als een opgeblazen versie van het Michelinmannetje. Maar Baymax is niet gemaakt voor de strijd, hij is net vredelievend en behoorlijk klungelig. Gelukkig krijgt Hiro ook hulp van zijn geeky vrienden, die niet enkel zichzelf pimpen tot futuristische vechtmachines maar ook Baymax een extreme make-over bezorgen.

De hartverwarmende Baymax zorgt voor een gezonde dosis humor en dolle pret.

Big Hero 6 is in zekere mate wel verfrissend kijkvoer te noemen. Baymax is een hartverwarmend figuur en zorgt voor de nodige humor. Het is niet je doordeweekse actieheld en het personage stelt het geweld ook geregeld in vraag: is wraak wel de oplossing voor verlies? De animatie in deze op Marvel Comics gebaseerde prent lijkt af en toe ook beïnvloed door de schattigheidsfactor van de Oosterse animatiefilm. Na verloop van tijd komt de nadruk jammer genoeg iets te veel op de actie te liggen, iets wat zich ook al bij The Incredibles voordeed.

Er bestaan toch inventievere manieren in animatiefilms om de kijker de beroeren dan wat we tegenwoordig gewoon zijn. In de bioscoop wordt deze film voorafgegaan door Feast. In deze woordeloze kortfilm - superieur in stijl en inhoud - zien we aan de hand van een hondje zijn voeding hoe het liefdesleven van zijn baasje verloopt. Deze vijf minuten deden ons hart tien maal sneller smelten dan de hoofdfilm op meer dan anderhalf uur kon. Ook de eerste drie kwartier van Wall-E bewezen het: zonder woorden kan je evenzeer ingenieuze dingen visualiseren. Misschien wordt deze stelling door gemakzucht en een gebrek aan lef verwaarloosd.

Bert Coppens Helemaal (niet) akkoord? Lees de