Berlin Blues

Berlijn 1989. Frank Lehman, bijna-dertiger, leidt een doel- en zorgeloos leventje in het Kreuzberg district. Deze befaamde uitgaansbuurt in de schaduw van de muur wordt bevolkt door een zootje ongeregeld, bestaande uit freaks, misfits, punks en zelfverklaarde deconstructivisten. Als hij niet zelf achter de bar staat spendeert Frank zijn geld en tijd in een kern vaste kroegen met de bijhorende habitués die hem om één of andere reden altijd als Herr Lehman aanspreken (de originele Duitse titel en ook de titel van de roman van Sven Regener).

Herr Lehman is er altijd in geslaagd verantwoordelijkheden en doelstellingen in het leven uit de weg te gaan. Maar daar komt verandering in als hij in de taverne van zijn vriend Karl de nieuwe kok Katrin ontmoet. Katrin opent onverwacht nieuwe perspectieven in zijn leven maar ze verlaat hem voor een ander en al even snel barsten zijn fantasieën weer uit elkaar. Ondertussen lijkt Karl zich steeds meer aan zelfdestructieve (of zelfdeconstructivistische) neigingen over te geven en krijgt vervolgens een zware inzinking.

De dag dat hij dertig wordt lijkt Frank dus weer aan af te staan. Om dat te vieren, stort hij zich in de drank. Maar op deze dag worden ook de eerste stukken van de muur neergehaald en als hij zich midden in het tumult van de uitbundige massa rond de muur bevindt, wordt hij bevangen door het onmiskenbare gevoel dat er iets fundamenteel veranderd is, dat van nu af alles anders zal zijn. Regisseur Haussmann groeide op aan de oostkant van de muur die hij portretteerde in zijn eerste film Sonnenallee (2002). In Berlin Blues verweeft hij opnieuw een persoonlijk verhaal met deze historische dag in de wereldgeschiedenis tot een optimistische film, nu vertrekkende van de westkant van de muur. Overigens een verrassende soundtrack met onder meer nummers van Eels, Cake, Violent Femmes en Ween.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de