Bee Season

Genre: | Duur: 00 min. | Release: 8 Maart 2006 | Land: VS | Regie: Scott McGehee, David Siegel | Cast: Richard Gere, Juliette Binoche, Flora Cross, Max Minghella

Een klein filmpje met een groot hart en vooral met een kleine release. Na amper twee weken was ie al verdwenen uit 's lands zalen, ons inziens redelijk onterecht. Ook al is de derde van het Canadese regisseursduo McGehee-Siegel (Suture uit 1993 en The Deep End uit 2001) geen hoogvlieger, een charmant festivalfilmpje is het alleszins.

Het hele verhaal draait rond letters, spellen, de Kabbalah en een tot de verbeelding sprekende mystieke ervaring. De jonge Eliza Naumann (Cross) is een spelwonder en haar vader Saul (Gere) ziet hierin een mogelijkheid om de geschriften van een Kabbalahmysticus in praktijk te brengen. Ondertussen lijdt zoonlief Aaron (Minghella) overduidelijk onder de herverdeelde aandacht van zijn vader. Moeder Miriam (Binoche) deinst terug voor de realiteit en creëert haar eigen droomwereld.

In hun twee vorige films bewezen McGehee en Siegel al meesters te zijn in het portretteren van familiebanden. In The Deep End was het de innige relatie tussen moeder Margaret en zoon Beau. In eersteling Suture konden ze ons doen geloven dat een blanke en een zwarte man eeneiige tweelingen waren. In hun laatste wagen ze zich aan de macroschaal van een gezin en tonen ze het verval van eng verbonden relaties door de (vernietigende) kracht van religie.

Vader Saul is prof theologie en ziet in zijn dochter Eilza het ideale proefkonijn om een Kabbalisch mystiek experiment uit te voeren. Bij de Kabbalah draait alles immers om de kracht van en de betekenis achter de letters in de Thorah. Enkel als men de letters laat spreken en de waarheid áchter de oppervlakkige verschijningsvorm voelt, kan men tot het ware woord en tot ware betekenis komen. Eliza laat zich meeslepen door haar vader, vooral omdat ze niet beter weet, maar ook omdat ze nieuwsgierig is naar wat nu juist een 'mystieke ervaring' is.

Aaron verzet zich en laat zich meeslepen door de lokale afdeling van Hare Krishna. Hij ziet echter zijn kortzichtigheid en naïviteit niet in en zijn lidmaatschap is eerder een daad van rebellie tegen zijn vader dan een streven naar een eigen identiteit.

Tenslotte is er Miriam, of korter Mimi. Zij lijkt mentaal een kronkelend pad te bewandelen en vervalt in kleptomanie. Ze probeert door allerlei scherven en kleinoden te verzamelen het licht te vangen en zo met allerlei puzzelstukken een uit zichzelf bestaand organisme te creëren.

In alle drie de verhalen speelt geloof een destructieve rol. Eliza stort in elkaar na haar mystieke beleving; Aaron maakt een crisis door nadat zijn vader van zijn Hare Krishna-interesses op de hoogte is. Saul zelf ziet zijn dochter haar laatste woord misspellen en barst uit in tranen. Moeder Mimi wordt gearresteerd en belandt in een psychiatrische instelling.

Cross levert schitterend werk af. Minghella is boyish knap, maar mist wat diepgang. Gere is gruwelijk fout gecast. Maar de beste prestatie komt van de Française Binoche, die uiterst gelaagd en met passend accent een Franse immigrante speelt, die zich voor haar man tot het Jodendom heeft bekeerd en nu in haar eigen dromen verloren loopt.

Een film over de kracht van letters en de verborgen waarheid die slechts voor enkelen toegankelijk is, mondt uit in een bespiegeling over geloof, familiebanden en het letterlijk nemen van metaforen. Mocht Richard Gere er niet in te zien zijn, waren we laaiend enthousiast. Voor een geslaagde dvd-avond zeker een te overwegen optie.