Avatar

Hoezeer we het ook betreuren, de cinema van de toekomst wordt blijkbaar achter computerschermen gecreëerd en daarvoor worden echte mensen en echte sets steeds meer overbodig. Als het dan echt moet, mogen we blij zijn dat James Cameron zich komt moeien, vooraleer meer ondingen als A Christmas Carol of Beowulf de ziel uit de cinema rukken. De grensverleggende cineast heeft altijd al graag met speciale effecten gespeeld en heeft de voorbije jaren al zijn energie gestoken in het ontwerpen van software die hij naar eigen zeggen miste om zijn digitaal vertelde Avatar op het witte doek te toveren. Was het daardoor dat de fut hem ontbrak ook een degelijk scenario te schrijven?

Wij hadden deze veelbelovende prent nochtans graag geweldig bevonden. We droomden weg bij Tonke Dragts Torenhoog en Mijlenbreed, verslonden De Werelden van Aldebaran en wilden de kolonisatie van andere planeten nu wel eens op het witte doek geëxploreerd zien. De planeet in kwestie is Pandora, bewoond door blauwe reuzen - Navi's -, wier flora vele mysteries verbergt. De eerste aardbewoners hebben in eerste instantie biologische en antropologische motieven, waarbij een bijzondere techniek wetenschappers in staat stelt te infiltreren in de lokale bevolking. De soldaat Jake Sully krijgt echter een militaire opdracht die malafide zakenlui moet helpen bij het ontginnen van de natuurlijke rijkdommen van de planeet. Jake voelt zich echter aangetrokken tot de levensstijl van de Navi's en vooral tot de vurige Neytiri.

De wereld die Cameron schept, is aantrekkelijk maar eerlijk gezegd niet zo origineel of bijzonder. De digitale effecten zijn uiteraard piekfijn, maar helemaal overweldigend wordt Pandora nooit. Het voelt gewoon niet echt genoeg aan. Spectaculair, wondermooi en impressionant is het allemaal wel, maar spanning, intensiteit of beklemming blijft achterwege. De kijker ervaart eigenlijk bitter weinig. Daarvoor zijn de gebeurtenissen gewoon te triviaal, de plotwendingen te vlak, de personages clichématig op het ergerlijke af - Giovanni Ribisi is opvallend slecht - en de dialogen zelfs simplistisch. De onderliggende boodschap rond ecologie en winstbejag ten koste van andere beschavingen, is nobel maar te oppervlakkig uitgewerkt.

Hapklaar entertainment zonder risico's of diepgang, te zielloos vormgegeven

Dat wil niet zeggen dat Avatar een vervelend onding is. Dit is geen slechte film, hij is enkel flink overroepen en gezien de tijd en technieken die er voor nodig waren, ook een teleurstelling. Dit is uiteindelijk hapklaar entertainment zonder een greintje risico of diepgang, uitermate geschikt voor 15-jarigen met een emmer popcorn op de schoot. Het staat ver van filmmagie die prijzen verdient binnen te rijgen, tenzij voor zijn technische aspecten. In feite waren zelfs zowat alle voorgaande Cameron-films stukken meeslepender. We werden twee en een half uur verstrooid, maar geef ons nu maar snel een sequel op Star Trek.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de