(500) Days of Summer

Alle Ryan Reynoldsen en Reese Witherspoons ten spijt zijn iconische filmkoppels tegenwoordig mager gezaaid in de bioscopen, of het moest zijn dat u wegsmelt bij de chemistry tussen Sandra Bullock en haar bijslaapje in The Proposal of naar hartenlust mee grient met grietenfestijnen à la He's just not that into you.

U gaat ons zeker niet horen beweren dat wij volmondige alfamannen zijn die nooit een traan laten, maar in voornoemde voorbeelden zijn er evenveel romantische vonken waarneembaar als tussen een kranige tachtiger en zijn zondagskrant. Romantische koppels, met iconische gravitas; dan denken we aan Alvy en Annie (Annie Hall), Bob en Sophie (Lost in Translation), Jesse en Céline (Before Sunrise/Before Sunset) , Busker en Girl (Once), Wall-E en Eve (Wall-E).

Kijk, dat zijn nu eens koppels op wie we zelf halsoverkop verliefd worden, koppels wier breuk ons tot tranen zou beroeren, koppels die ons verliefd doen worden op iedereen die ons pad kruist. Summer en Tom uit (500) Days of Summer zijn misschien nét een tikkeltje te groen om de canon te bevolken, maar laten we nu niet te streng zijn: (500) days of Summer is dé romantische film van het jaar, zo'n film waar u zonder enig schaamrood op de wangen uw vriend(in) mee naar toe kunt sleuren en halsoverkop verliefd terug kunt buiten wandelen.

"This is not a love story" vertelt een ironische vertelstem. We krijgen het verhaal van de breuk en vervolgens het verhaal van de eerste romantische tête-à-tête. De film springt heen en weer in de relatie zodat je als kijker er het raden naar hebt hoe de ontwikkeling tussen Tom en Summer zal uitdraaien. Tom is een tekstschrijver van wenskaarten. Hij droomt van een carrière als architect maar heeft nu genoegen genomen met een kantoorbaantje. Op een dag waait Summer binnen, de kersverse assistente van Toms baas en net als de kijker raakt Tom halsoverkop verliefd. Dit is het meisje voor wie Tom tot het uiterste wil gaan.

Een Annie Hall voor de Facebookgeneratie.

Door de narratieve structuur van dit boy-meets-girl-sprookje volledig naar eigen hand te zetten, weet scenaristenduo Scott Neusstaedter en Michael H. Webber sluw alle valkuilen van het genre te omzeilen. We weten dat Tom en Summer uit elkaar zullen gaan en daardoor krijgt hun relatie een extra dimensie. Samen met Tom proberen we wanhopig vast te houden aan al wat achter ons ligt. Aan vervlogen passies en intimiteit, aan vriendschap of aan de gemeenschappelijke passie voor dezelfde rockband. Zooey Deshanel, met haar mysterieuze azuurblauwe kijkers, is dan ook perfect gecast als romantisch en enigmatisch spilfiguur, terwijl Joseph Gordon-Levitt zijn gekende gevoel voor komische timing etaleert.

Regisseur Marc Webb smukt deze originele romcom op met een aantal fijne spielereien die ervoor zorgen dat het geheel nooit in meligheid verzandt: splitscreens, een pastiche op Bergmans Det sjunde inseglet, een Busby Berkely-achtig dansnummer. De hippe inkleding legt (500) Days of summer niet per se windeieren, soms voelen de dialogen nét iets te veel als een talige constructie van een scenarist dan als romantische hartskreten die zomaar van de tong komen rollen. Laat dat natuurlijk de pret niet bederven : (500) Days of Summer is een Annie Hall voor de Facebookgeneratie. Of om het in de juiste terminologie uit te drukken : Sven likes.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de