Night Tide

Genre: mysterie | Duur: 1u29 | 1961 | Release: 10 Maart 1961 | Land: VS | Regie: Curtis Harrington | Cast: Dennis Hopper, Linda Lawson, Gavin Muir

1961. De toen vijfentwintig jarige Dennis Hopper hijst een matrozenpakje aan en wordt Johnny Drake, een sailor die tijdens een tussenstop in Venice Beach rondhangt tussen kermisklanten. Johnny raakt gefascineerd door Mora, die zich in freakshow presenteert als zeemeermin. Met valse staart uiteraard. Maar Mora voelt wel de lokroep van de woeste oceaan. Wie is zij echt? Waarom wordt ze opgejaagd door een dame in rouwgewaad, die mysterieuze talen spreekt? Wat is de rol van de oude kapitein, of van de familie die de paardjesmolen runt?  

Zeemeerminnenmysterie Night Tide kabbelt heerlijk rustig voort, maar dan wel als een bedrieglijke zeespiegel waaronder de stroming bonkt en klotst. Sfeer en muziek zijn hier minstens even belangrijk als een rationeel verhaaltje. Hoppers prestatie is niet gering: met zijn zacht-zeurderige stem en optimistische blik fungeert hij als naïeve speelbal van de getijden. De naar hedendaagse normen trage vertelling is doorspekt met occulte toetsen, zoals bij de lang uitgesponnen tarotkaartensessie. Een waarzegster voorspelt er Johnny’s onheilspellende lot. 

Die bovennatuurlijke elementen zijn geen verrassing bij regisseur Curtis Harrington. Die verfilmde als student in de jaren veertig Edgar Allen Poe en deed dat opnieuw vlak voor hij stierf in 2007.  Harrington regisseerde in de jaren tachtig verrrassend genoeg afleveringen van de rijkeluissoap Dynasty. Maar hij schreef ook voor zowel Cahiers du Cinéma als Sight and Sound, flirtte met het surrealisme en werkte met would-be satanisten als Kenneth Anger en Maya Deren. Van een veelzijdig profiel gesproken. Overigens speelde de actrice die in Night Tide de waarzegster neerzet, ook in Angers Inauguration of the Pleasure Dome.

rustig mysterie met occulte toetsen en een piepjonge Dennis Hopper

Night Tides glorieuze zwart-wit beelden circuleren anno 2020 digitaal, een restauratie met als drijvende kracht niemand minder dan Nicolas Winding Refn (Pusher 3, Drive, Only God Forgives, The Neon Demon). De herwaardering van dit wat vergeten kleinood zorgde voor een tour langs cinefiele instituten wereldwijd, van het MOMA tot jazeker, Cinema Nova. Het Offscreen festival 2020 vertoont dit kleinood zowel in Brussel als bij KASK cinema in Gent. Hulde!