The Scythian

Genre: Actie | Duur: 1u45 | 2018 | Release: 1 Januari 2018 | Land: Rusland | Regie: Rustam Mosafir | Cast: Aleksey Faddeev, Vitaly Kravchenko, Saido Kurbanov, Alexander Kuznetsov

De Scythen waren een nomadenvolk die leefden op de Euraziatische steppen van de 9^e eeuw v. Chr. tot de 1^ste eeuw n. Chr. In The Scythian zien we hoe enkele leden van de laatste stam van de Scythen, die zichzelf de Wolven van Ares noemen, de zoon en vrouw van Lubotor, de rechterhand van een lokale krijgsheer, ontvoeren. In ruil willen ze dat dat hij zijn heer vergiftigt. In plaats daarvan zetten ze samen een plan op om te achterhalen wie hem echt dood wilt en om Lubotors vrouw en kind te redden.

Je zou denken dat The Scythian een historische actiefilm is in de lijn van Gladiator, Centurion of The Eagle. Maar meer nog is dit een heidense, testosteron gedreven Mad Max in een setting die zo lijkt weggelopen te zijn uit Robert E. Howards Hyborian Age-universum (Conan the Barbarian). De film speelt als een Sword & Sorcery film uit de jaren tachtig, maar dan zonder magie en met een goede dosis heidense Russische folklore.

De vergelijking met Mad Max uit zich vooral in het uitbundige en megalomane karakter van de film. Het geweld is excessief en brutaal, en de kostuums zijn excentriek. De film kent zelfs een eigen Thunderdome moment.  Bovendien is de filmstijl even hyperactief. Misschien wel een beetje té, want het lijkt alsof de cameraman nog nooit van een steadycam heeft gehoord. Bij de gevechtsscènes creëert dit een passend chaotisch effect, maar daarbuiten werkt het eerder storend. Enkele gevechten zijn trouwens op indrukwekkende wijze in één take opgenomen.

Waar de film de mist ingaat is de plot. Het verhaal is vederlicht, dertien-in-een-dozijn en bovendien bijzonder voorspelbaar  Het verhaal weet je dan ook nergens echt te verrassen en in de eerste tien minuten kan je als kijker al raden hoe de vork aan de steel zit. The Scythian biedt enig vertier voor wie op zoek is naar wat hersenloos en brutaal geweld (waardoor de film gretig werd opgepeuzeld door het BIFFF-publiek) Maar de film is te onevenwichtig en heeft helaas te weinig om het lijf om echt te blijven hangen.